Obrazy Górnego Śląska (#15): Park w Pokoju
Założenie ogrodowe na terenie gminy Pokój, na obszarze Stobrawskiego Parku Krajobrazowego, ma ponad 193 ha, co czyni go jednym z największych w województwie opolskim. Składa się zasadniczo z części ogrodu francuskiego, położonej najbliżej dawnego pałacu w Pokoju (obecnie plac w środku ronda), następnie parku krajobrazowego i angielskiego w Winnej Górze.
Typowy ogród francuski, zwany też barokowym, cechował się regularnością kształtów starannie przycinanych roślin oraz kompozycją układu – szablonową i sztuczną. Obecnie – przez dziesiątki lat zaniedbywany – ogród ten przypomina bardziej swego sąsiada, czyli ogród angielski, cechujący się swobodą i naturalnością.
W części dawnego ogrodu francuskiego znajdziemy znacznie więcej budowli oraz rzeźb, co było charakterystyczne dla tego rodzaju parku. W związku z prowadzoną od kilku lat rewitalizacją zabytkowego parku w Pokoju, część postumentów czeka jeszcze na uzupełnienie (rzeźby znajdują się w renowacji).
Z kolei na terenie parku angielskiego, w gąszczu drzew znajdziemy sztuczne ruiny, jakby pradawnego, średniowiecznego kościoła (obok Stawu Heleny). Jednak budowlą najbardziej znaną jest tutaj świątynia Matyldy, znajdująca się na wyspie niewielkiego stawu tuż obok większego zbiornika wodnego o nazwie Staw Matyldy. Niedaleko znajduje się z kolei najbardziej tajemniczy kompleks budowli, czyli Elizjum zwane też Ciemnymi Gankami.
Park w Pokoju to nie tylko wspaniałe, ogromne drzewa z największą w Polsce jednopienną sosną wejmutką oraz ukryte budowle i pomniki z jednym z dwóch zachowanych w Polsce (chociaż bez głowy) pomnikiem Fryderyka Wielkiego, ale także wielkie stawy, gdzie jesienią zbiera się ptactwo wodne przed odlotem w cieplejsze rejony świata.
Najsłynniejszą rzeźbą parku w Pokoju jest bez wątpienia śpiący lew dłuta Theodora Kalidego. Jest on pamiątką zwycięstwa nad Napoleonem, a szczególnie zwycięstwa księcia Eugeniusza Wirtemberskiego, właściciela Pokoju, w bitwie pod Kulm (był jednym z dowódców sił sprzymierzonych) i jednocześnie symbolem pokoju, jaki zapanował wówczas w Europie.
Zdjęcia wykonane zostały od lata do późnej jesieni 2021 r. Park w nieustannie się zmienia, pięknieje, więc odwiedzając go latem 2022 r. możemy natrafić na nowe niespodzianki.
dr Henryk Niestrój – Górnoślązak z dziada pradziada, którego korzenie sięgają okolic Tarnowskich Gór z jednej, a Opola z drugiej strony. Absolwent historii oraz administracji Uniwersytetu Opolskiego. Doktor nauk historycznych (Uniwersytet Opolski, 2006). W latach 2000-2002 studia w Szkole Archiwalnej w Marburgu (Archivschule Marburg – Institut für Archivwissenschaft).
Karierę zawodową zaczął w Dziale Naukowo-Badawczym Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Opolu-Łambinowicach. Następnie – w Archiwum Państwowym w Opolu zatrudniony kolejno na stanowisku archiwisty, kierownika oddziału do spraw naukowych, popularyzacji i działań edukacyjnych oraz p.o. kierownika oddziału opracowania materiałów archiwalnych powstałych do 1945 r. W latach 2012-2016 – zastępca dyrektora, następnie p.o. dyrektora Narodowego Archiwum Cyfrowego, a w latach 2016-2019 – zastępca Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Obecnie pracuje w Archiwum Państwowym w Opolu.
Zainteresowania to: historia regionalna (autor kilku monografii miejscowości), dawne pismo niemieckie (odczytywanie i tłumaczenie) oraz fotografia.
Więcej informacji na moich stronach:
Profil autora na FB: https://www.facebook.com/foto.arcaion
Albumy fotograficzne: https://arcaion.pl/
Silesia. Historia Górnego Śląska: http://silesia.arcaion.pl/
Rotulus. Archiwistyka, aktoznawstwo, neografia gotycka: http://rotulus.arcaion.pl/
Kurrenta. Odczytywanie i tłumaczenie neogotyku niemieckiego: http://kurrenta.arcaion.pl/