Obrazy Górnego Śląska (#12): Łubie
Łubie (niem. Lubie, Hohenlieben)
Łubie, których integralnymi częściami są Łubie Górne i Łubie Dolne to rozciągająca się na ponad 2 km miejscowość położona wzdłuż drogi prowadzącej z Pyskowic przez Jasionę i Połomię do Brynka. Administracyjnie należy do gminy Zbrosławice w woj. śląskim.
Jest to jedna z najstarszych miejscowości tego regionu (wzmiankowana w 1256 r.) i jednocześnie jedna z największych w poprzednich wiekach. Była siedzibą wielu znamienitych rodów, między innymi potomków Johna Baildona, przybyłego ze Szkocji a zmarłego w Gliwicach i uważanego za ojca współczesnego hutnictwa.
Na przykościelnym cmentarzu znajdują się groby jego dzieci: Artura, Marii i Aleksandra oraz jego żony Heleny. Klasycystyczny dwór Baildonów (1869 r.) zachował się do dnia dzisiejszego, skryty pośród resztek parku krajobrazowego. Obecnie jest siedzibą domu pomocy społecznej. Niedaleko zobaczymy także zabudowanie folwarczne, w tym potężny spichlerz dworski.
Wcześniej przez dłuższy czas właścicielami Łubia byli Blachowie, a także wielu innych właścicieli ziemskich, których historia splatała się z okolicznymi miejscowościami tego regionu.
We wsi znajduje się widoczny z daleka kościół z XVI wieku, powiększony w XVII wieku przez Otiesławów, a który był niegdyś znaczącym ośrodkiem odpustowym. Po raz pierwszy istnienie parafii w tej miejscowości wzmiankowane było w 1337 roku jako parafia św. Piotra i Pawła. Obecnie kościół nosi wezwanie Narodzenia Najświętszej Marii Panny.
Majątek ziemski Łubie w przededniu II wojny światowej obejmował w sumie ponad tysiąc hektarów, z czego Łubie Górne liczyło 514 ha, a Łubie Dolne – 497 ha.
Zespół pałacowy wpisano 27 października 1992 r. do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.
dr Henryk Niestrój – Górnoślązak z dziada pradziada, którego korzenie sięgają okolic Tarnowskich Gór z jednej, a Opola z drugiej strony. Absolwent historii oraz administracji Uniwersytetu Opolskiego. Doktor nauk historycznych (Uniwersytet Opolski, 2006). W latach 2000-2002 studia w Szkole Archiwalnej w Marburgu (Archivschule Marburg – Institut für Archivwissenschaft).
Karierę zawodową zaczął w Dziale Naukowo-Badawczym Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Opolu-Łambinowicach. Następnie – w Archiwum Państwowym w Opolu zatrudniony kolejno na stanowisku archiwisty, kierownika oddziału do spraw naukowych, popularyzacji i działań edukacyjnych oraz p.o. kierownika oddziału opracowania materiałów archiwalnych powstałych do 1945 r. W latach 2012-2016 – zastępca dyrektora, następnie p.o. dyrektora Narodowego Archiwum Cyfrowego, a w latach 2016-2019 – zastępca Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Obecnie pracuje w Archiwum Państwowym w Opolu.
Zainteresowania to: historia regionalna (autor kilku monografii miejscowości), dawne pismo niemieckie (odczytywanie i tłumaczenie) oraz fotografia.
Więcej informacji na moich stronach:
Albumy fotograficzne: https://arcaion.pl/
Silesia. Historia Górnego Śląska: http://silesia.arcaion.pl/
Rotulus. Archiwistyka, aktoznawstwo, neografia gotycka: http://rotulus.arcaion.pl/
Kurrenta. Odczytywanie i tłumaczenie neogotyku niemieckiego: http://kurrenta.arcaion.pl/
Piyrwy miyszkali w starożytnym Hohenlieben Germanie. I tak samo w innych okolicznych Dorfach. Na połednie łod Niederlieben we Dombrowie boła osada Celtycko.