Autōr: Mōnika Neumann

Powolutku blask ten obiega pola, wpływa do rzeki i cichutku dociera pod stare pnie wielkich drzew strzegących dostępu do matecznika.

Deswegen, zur Verzweiflung der alten Gebetbücher, nimmt die Welt ihr Bajonett und sticht pflugähnlich in diese Erde, um die Saat

Modlitewniki płaczą nad tą tragedią, nad wielkim niezrozumieniem, nad sercami złamanymi wtedy, łamanymi po kawałku po dziś.

Zatrzymał pióro i się na chwile zamyślił. Odtworzył ostatni raz postać swojej greckiej bogini wdzięku i urody urodzonej przecież na

Za chwilę rozbrzmią dzwony i będą głosić to, co ona już widziała. Za chwilę powrócą do domu, usiądą przy stole

-Pierōnek szaleje i nasego ôgnia wachuje- skwitowała oma, a dziewczynka podniosła swoje wielkie, śpiące na nią.

Księżna Daisy jeszcze nie wie, że za tą posługę oskarżana będzie o szpiegowanie dla angielskiego wroga cesarstwa. Jeszcze nie wie,

W końcu kobieta przełamuje urok. Jej płuca, wciąż zdrowe, domagają się powietrza i wciągają je pełną parą do środka. Wszyscy

-Terŏski dopiero sie zacnie. Sam roboty mōmy na cołki rok – sagt der Mann, der Jahr für Jahr diesen Zyklus