Autōr: Ewa Grzesik

Jo latoś wybrałach sie do Raciborza Sudołu. [FOTOGALERYJO]

Hoszu, hoszu, hoszu siedzi panna w koszu. W zielōnym wianku, w srebrnym pieszczōnku. Nasz Goik zielōny, piyknie ustrojōny.

U mie w dōma tradycyjo dycki była zocnym elemyntym zwiōnzano głōwnie ze świyntami kościelnymi. Jedna z definicji godo, że tradycyjo

Trefiłach do dzielnicy Raciborza- Studziynnej, kaj ludzie na jedyn dziyń poradzili ciepnyć wszystko, zgasić telewizor, bajtli ôderwać ôd komputera i

Tyn pakiet ôd Mikołaja to było coś zocnego, a najbardzij spōminōm ta wōń jak sie go ôtworzyło; wōń piernika pomiyszanego

25 listopada to nie yno Światowy Dziyń Misia, ale św. Katarzinki, patrōnki wszystkich baniorzy.

Te wszystkie zwyczaje i tradycje, to je pokozanie jak fest przajymy naszej ślōnskiej ziemi.

O raciborskich blumenteppichach pisze Ewa Grzesik.

Grudniowy wieczōr, trza sie zebrać do kościoła na roraty. Ja na roraty, a pogoda choby na wiosna. Downij na roraty