Ewa Grzesik: List do Dzieciōntka

Grudniowy wieczōr, trza sie zebrać do kościoła na roraty. Ja na roraty, a pogoda choby na wiosna. Downij na roraty chodzili my wczas rano, mrōz szczypoł w lica, a śniyg lecioł nōm na nos, w nogach w palce uziōmbało, a nikiedy pod kościołym jakimu bajtlowi  zgoroł lampiōn, bo piyrwyj ône były na świyczki , spōmino opa… Wejrzałach za ôkno i sie wylynkałach. Toż niebo było blank rōżowe, a słońce na nim wyglōndało jak rozchajcowano kuchynno blacha. No ja w niebie już pieczōm pierniki, a jo ni mōm napisanego listu do Dzieciōntka. Toż wartko zebrałach sie do roboty, bo czasu ni ma już za wiela.

„KOCHANE DZIECIŌNTKO”

Jak już sfurgniesz z nieba sam na ziymia, to wlyź dō mie, ôtworza Ci ôkno i byda czekać pod drzwiami aż zablinkosz dzwōneczkiym na znak, że moga już wlyź do izby i ôbejrzeć coś mi nakładło pod choinkōm.

Chciałabych żebyś latoś ôprócz tych wszystkich maszketōw, czarōw i fuseklōw przyniosło mi:

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

CIYRPLIWOŚCI  trocha na kożdy dziyń, żeby my sie tak nie nerwowali, jak internet za pomału fyrlo, abo muszymy trocha dłużyj w kolejce do kasy postoć. 5 min dłużyj bo sie gynał rolka papiyru w kasie skōńczyła, bo jo pamiyntōm czasy, kiedy w nich my stoli trocha dłużyj.

NADZIEJE prziniyś mi trocha, by nos nie ôpuszczała w trudnych mōmyntach życia, kiero nigdy nie gaśnie, że reprezyntacjo Ślōnska we fuzbalu zagro na Mistrzostwach Świata.

ZDROWIO co by nie szwankowało, bo to ône je nojzocniejsze.

CZASU do nojbliższych wincyj jak chynci do roboty.

MIŁOŚCI I DOBROCI dej mi pełny pakiet, do ludzi bez wzglyndu po jakimu godajōm i wyglōndajōm.

ÔDPOCZYNKU i ZWOLNIYNIO ôd dnia codziynnego, co bych mogła po ciynżkiej robocie dychnyć sie, ale świyżym luftym, nabrała dystansu do tego, co sie kole nos dzieje, bo przeca dziynnie nie padze, a kałuże poleżōm i wyschnōm i juzaś słōńce zaświyci. Ale przede wszystkim prziniyś mi mocka RADOŚCI, co by nos dycki rozweselała nie yno ôd świynta, ale i na kożdy dziyń, a te nasz drobne gesty życzliwości były nojpiykniejszymi geszynkami w naszej codzienności.

A ÔDWAGI kochane DZIECIŌNTKO prziniyś mi nojwiyncyj, co bych kaj nie zajechała i kaj nie wlazła, poradziła powiedzieć,że jeżech stōnd, ze ŚLŌNSKA !

EWA z RACIBORZA

A wyście już napisali list do Dzieciōntka?

Ewa Grzesik

Miyszkōm w Raciborzu, robia na banie fest, przaja tymu miastu i ślōnskej godce, mōm swoje lata, ôdchowane bajtle, a teroz sie chyciłach pisanio. Laureatka kōnkursu „Po naszymu, czyli po Ślōnsku” w 2017 roku o tytuł “Ślōnzoka Roku”. Jak mōm trocha czasu to ôdnowiōm jakeś stare meble.