Mōnika Neumann – Zajta 5

Mōnika Neumann: W cieniu świętego Marcina

-Kaj to po ćmie idzieta?- zagaił mężczyzna z poszarzałym zarostem na brodzie. Stał oparty o drewniany płot, obok niego odpoczywały

Eisiger Wind sprang ihr ins Gesicht und warf sie aus ihrer Gedankenwelt hinaus. In der Hand hielt sie ein rotes

Piyrwej sam oznacza bliżej nieokreślony okres, w którym duchy tej śląskiej krainy wciąż krążyły na wolności, domagając się od człowieka

Kajś z uchylonego okna dobiegał zapach rosołu i palonych rolad. Znad tytki, do której z łopatki ktoś wsypywał marcepanowe cukierki

Erwin nie miał wielkich oczekiwań od życia. Miał żonę, którą szczerze kochał. Nie była to wielka, namiętna i gwałtowna miłość.

Skuliś tego sed. Skuliś nadziei kobiety, która budziła się od kilku lat obok niego i tego serca, które mogło bić

Spotyka stare duchy, słucha opowieści rodowodu każdej bulwy z osobna, narzekań kobiet stojących w kurzu…

Wielka słodka tyta, obietnica tych radości, które miały ją podczas następnych lat spotkać.

-Bioły klejd! Ôbejrz no! Jescy trocha i bandzies w nim sam stoła… – chichocze jedna przez drugą.

Wiedział tylko, że kiedyś ten Żniwniŏk znaczył o wiele więcej niż dzisiaj, został pozbawiony pewnej nierozerwalnej sfery sacrum, w którą