Bez tydziyń – Zajta 6

Słodko gorzkie oblicza Bułgarii

Z Sylwią Siedlecką, autorką książki „Złote Piachy”, rozmawia Bartłomiej Świderek.

Jeśli istnieje miejsce odpowiednie na koniec świata – takie, żeby przyszedł i zabrał nas niezauważenie – to może jest nim

Siostra słyszy, jak matka woła chłopca. Jak ten szybko rzuca smarownicę za siebie, jak biegnie przed siebie. Po chwili w

Wiele lat później siostra wejdzie na niewielki pagórek i stanie pomiędzy małymi krzyżami, by spojrzeć na jeden nieco większy. Tam

Wiela sie robiōło na Nowy Rok, zeby bōł scynśliwy. Jŏ miatała izba ôd dźwiyrza ku ôknōm, co maras wypandzić, co

We telewizorze, a kaj yno słysza, co mōm sie kupić, a co popucować i posraniać. Jaki glaskugle muszōm mi tyczeć

Przywozili my las do dōm, a tyn zajmowoł poła chałpy. Muter wyciōngała z szranku szklane kule. Ździebko lameta, pŏra świycek…

Biegli bez rzyka. Kozdy z nich wartko przeskocōł i bōł jus na drugim brzegu, ôstałach yno jŏ, bo jŏ mioła

Trefiłach do dzielnicy Raciborza- Studziynnej, kaj ludzie na jedyn dziyń poradzili ciepnyć wszystko, zgasić telewizor, bajtli ôderwać ôd komputera i

Synek i dziołska stojōm w ulicce do ôgrōdka. Synek mŏ modry kōmbinezōm, dziołska rōżowy i wiela ich nie widać, bo