Autōr: Jōnek Swaczyna

Wszyscyście już możno niekej widzieli, jak pies sceko na Bożo Mynka i pōmyśleliście se przi tym: „Wolno psu na Bożo Mynka scekać”.

Jak „Dziennik Robotniczy” zachyncoł bergmanōw do socjalizmu.

Iże kupa mōm roboty, nie potrzebuja ci pisać, ale jeszcze nie wiesz tego, iże mie wybrali do kōmitetu parytetycznego.

Z Chebzio (Morgynrołtu) pise mi jedna kobietka, ize u nich jest taki klub klachulōw, co mo zebrania kożdy dziyń na ławce kole chałupy ôd Gałōnscyny.

Z pod hołdy jużech sie wykludził, tōż widzisz iżech sie w tym mojim salōnie tu w giblu pod dachym urychtowoł fajn.

My mōmy wiyncyj filipa i ôleju w głowie, a te Mazury to dopiero ślypie za jakiś rok ôtworzōm i łebie im sie rozjaśni.

Dzicie go! Ty sie ô twoja lajerka starej, smarkaty, a zasia z gymbōm ôd mojej godki.

Jakech sie siodł, golacz wypluł sie na mydło i wio do mojej gymby.

Dyby to mōg człowiek, jako pōn – miynso jeść, nic se nie robić, gorzołkym se dobrōm pić.

Jak byli u nos po kolyndzie, to se ksiynzosek siedli u nos trocha na stołku. I mieli byście potym widzieć, jak sie dziołchy ścigały na tyn stołek.