Godka Klachuli 1.02.1922
Wachtyrz prezyntuje ślōnske artykuły ze starych cajtōngōw przepisane do alfabetu ślabikŏrzowego. Trzeba je rozumieć we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm ône ôpiniji ôd redakcyje.
Moji Złoci!
Witejciez! Myśleliście, możno nie roz, ize Rōźla Pyscycka juz nie zyje, pra? Bali! Zyja, jak widzicie, z łaski Pana Jezusa, dali, choćech juz nie jedno, wōm padōm, kwaśne jabłko musiała przełknōńć i nie jedyn jankōr i frasōnek przetwać. Nie roz mnie juz ani nie dwa jynzyk świyńdzioł i byłabych rada rōzmajte rzecy wōm ôpisała, ale kej nie było roz kaj, moji złoci! „Kocynder” tyn kłak w moju powiesił redachtorstwo na hok i poszoł na powstania a potym sie kańś słanikoł az do teraska. Roz ech go podkała na powstaniu kole Koźlo, jak był u mnie w „Harbaciarni” ôd Cerwōnego krziza, kach parziła harbata lo nasych powstańćōw. Pōszłach tam, bo cōzech biedno miała robić? Chopcy pośli na frōnt, stary kańś do gmiński strazy, dziołchy dwie za sanitaryjki, tōz jo tyz poryncyłach gospodarstwo Stazyji i hajdy na powstanie! No, ô tym powstaniu to bych tam niejedno mōgła pedzieć, ho ho bali, ale to tam nie musi być dziś ani jutro, jyno to zrobia przi jakijś piyrsy-lepsy przilezytości.
Tu wōm przedstawiōm moja fotografijo z tych casōw. Podobōm wōm sie, co?
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Teroz mōmy zamiast kōnwisaryjatu i Korfantego Nocelno rada ludowo z Rymerym i inkszymi. Ale ô tym ech nie chciała nic pisać, jyno ô tej kōnwisyji hm… jak sie tyz to pryndko nazywała… acha wiym, partytycno.
Tōz te kōnwisyje partycne, do ktorych nolezeli polocy i miymce, miały sie urodzać ô zgodzie na G. Ślōnsku miyndzy nami i miymcami, coby jedyn drugego juz nie zabijoł i coby kozdy mōg być w dōma pewny swojigo zycio i nie potrzebuwoł uciekać. No i nasi pōno w tej kōnwisyji bardzo dobrze pracuwali i teroz u nos majōm miymce świynty spokōj, nawet i ci, co nasych bjyli i zabijali prziśli tu nazod i włos im z głowy nie spadnie. I bezto, ize sie tak dobrze umiymy ôbchodzić i miymce majōm u nos jak w niebie, tōz tys teros miymce ze swojich krysōw posyłajōm nasych ludzi abo do nieba, abo tyz do nos.
Dziejs! byłabych wōm na imynt zapōmniała pedzieć, ize sie moja Stazyjo juz wydała. Wziyna se bardzo porzōmnego i statecnego synka, był na powstaniu, a teroz poszoł na jakiś tam kurs gdy i przidymy do Polski, to bydzie na granicy za zielōnki. Se tyz Stazyjo abo teroz dufo, wōm padōm! Jyno nos wszystkich ta niescynsno granica gorsy. Jo jest prosto baba ze wsi, ale bych to była napewno lepij i sprawiedliwij zrobiła. Jak daleko ludzie na wsiach godajōm po polsku, tak daleko mo należeć do Polski, a ôstatek dać miymcōm i kwita. A miymce w miastach majōm przitym tyla znacynio i tyla dogodanio, wiela żyd na wsi przi welōnkach do gminy abo do zarzōndu kościelnego.
Tako gupio granica tyz zrobić! Słyszoł to juz kej świat!? Byda chciała iść do chmosiōw, trza mieć przepustka, bydzie chcioł ziyńć ôdwiedzić w Szōmbierkach matka, musi iść przodzi po przepustka! A tam przeca ta sama Polska i ci sami polscy ludzie co i tu!
Jak byli u mnie latoś po kolyńdzie toch se tak myślała ô tym, ize w tych dniach tyz jakiś Kolynder za Szwajcaryje jeździ po G. Ślōnsku, choćby po kolyńdzie… a cy nōm te jego kolyndowanie prziniesie błogosławiyństwo…?
Dołby Bōg!
A teroz do widzynio i pozdrowio wos wszystkich wasza
Rōźla Pyscycka
