Mōnika Neumann – Zajta 4

Mit dem Pferdewagen in die eisige Nacht. Januar 45

-Mama, wo fahren wir hin?– fragte der kleine Josel -Kajś, kaj be bezpiecznie[1]- fragte die Mutter. –A bandzie tam vater?[2]-

Siostra słyszy, jak matka woła chłopca. Jak ten szybko rzuca smarownicę za siebie, jak biegnie przed siebie. Po chwili w

Wiele lat później siostra wejdzie na niewielki pagórek i stanie pomiędzy małymi krzyżami, by spojrzeć na jeden nieco większy. Tam

Wiela sie robiōło na Nowy Rok, zeby bōł scynśliwy. Jŏ miatała izba ôd dźwiyrza ku ôknōm, co maras wypandzić, co

Przywozili my las do dōm, a tyn zajmowoł poła chałpy. Muter wyciōngała z szranku szklane kule. Ździebko lameta, pŏra świycek…

Biegli bez rzyka. Kozdy z nich wartko przeskocōł i bōł jus na drugim brzegu, ôstałach yno jŏ, bo jŏ mioła

Synek i dziołska stojōm w ulicce do ôgrōdka. Synek mŏ modry kōmbinezōm, dziołska rōżowy i wiela ich nie widać, bo

Mama robiōła nŏpiykniejsy adwentskranc na świecie, cołki dōm wōnioł, kiej fater mamie te gałōnzki z lasa przinosiōł. Gałanzie ciōngły zima

Przeca widzis, ze to sam sōm yno suski- antwortete der Vater und zeigte mit seiner großen, viereckigen Hand auf eine

On, Józef Kroll, który wrócił z koszmaru do swojego Heimatu, na froncie pochował wszystkich braci i nosił blizny kompletnie niewidzialne,