Autōr: Mōnika Neumann

Za chwilę rozbrzmią dzwony i będą głosić to, co ona już widziała. Za chwilę powrócą do domu, usiądą przy stole

-Pierōnek szaleje i nasego ôgnia wachuje- skwitowała oma, a dziewczynka podniosła swoje wielkie, śpiące na nią.

Księżna Daisy jeszcze nie wie, że za tą posługę oskarżana będzie o szpiegowanie dla angielskiego wroga cesarstwa. Jeszcze nie wie,

W końcu kobieta przełamuje urok. Jej płuca, wciąż zdrowe, domagają się powietrza i wciągają je pełną parą do środka. Wszyscy

-Terŏski dopiero sie zacnie. Sam roboty mōmy na cołki rok – sagt der Mann, der Jahr für Jahr diesen Zyklus

Procesji przoduje niepoważny pfarŏrz, zaś skrzyneczkę trzyma bez mała czterech chłopów, którzy dość zabawnie tłoczą się pod nią, bo szerokość

A cōz to? Jerōna, słōnecko! Słōnecko, klara świyci! Wiela lŏt my sam po ciymku, sam pod ziymōm, bez poła miasta,

-Pa-ra-ra-ra-ram… Pam-pam… Pam-pam… – Obraca się w takt muzyki, która gra już tylko w jego wyobraźni.

Tak, tak. Ten babski comber to było o wiele więcej jak zwykła zabawa, o wiele więcej, niż jej pozostawiony w