Ślōnskŏ Gŏdka – Zajta 12

Druga część artykułu Mirosława Syniawy o najstarszym zabytku literatury śląskojęzycznej.

Najstarszy zabytek śląskiej literatury? (Część 1)

Najstarsze dokumenty będące świadectwem wyodrębniania się dialektów śląskich w oddzielną grupę pochodzą z XVI w. – pierwsza część artykułu Mirosława

Wiersz Stanisława Neblika ô kredkach ôd Krzysia…

Ôpowiyść ô tym, jak wilk bōtōw potrzebowoł.

Ôpowiadoł chop z Łōnki Lucjanowi Malinowskimu.

I czymu na grubie niy wolno przeklinać.

Klasyka szkockygo poety Roberta Burna po ślōnsku we tumaczyniu Mirka Syniawy.

Nowela „Jōnek muzykant” we przekładzie ôd Grzegorza Kulika.

Po ślōnsku je niy yno „Uwe a Wili”, ale sōm tyż wiersze ôd Fojermana: Gupio koza, Ô ślimoku, gliździe a

Ajnfart: nowo ślōnsko strōna społecznościowo.