Autōr: Jōnek Swaczyna

Jak „Dziennik Robotniczy” zachyncoł bergmanōw do socjalizmu.

Iże kupa mōm roboty, nie potrzebuja ci pisać, ale jeszcze nie wiesz tego, iże mie wybrali do kōmitetu parytetycznego.

Z Chebzio (Morgynrołtu) pise mi jedna kobietka, ize u nich jest taki klub klachulōw, co mo zebrania kożdy dziyń na

Z pod hołdy jużech sie wykludził, tōż widzisz iżech sie w tym mojim salōnie tu w giblu pod dachym urychtowoł

My mōmy wiyncyj filipa i ôleju w głowie, a te Mazury to dopiero ślypie za jakiś rok ôtworzōm i łebie

Dzicie go! Ty sie ô twoja lajerka starej, smarkaty, a zasia z gymbōm ôd mojej godki.

Jakech sie siodł, golacz wypluł sie na mydło i wio do mojej gymby.

Dyby to mōg człowiek, jako pōn – miynso jeść, nic se nie robić, gorzołkym se dobrōm pić.

Jak byli u nos po kolyndzie, to se ksiynzosek siedli u nos trocha na stołku. I mieli byście potym widzieć,

Dziynkuja ci za życzynia na Nowy Rok, ale mi tak życzysz z cudzej kabsy, bo padosz, żeby mi dziouchy fest