Autōr: Jōnek Swaczyna

Coś tam Kocyndra pichło i przileciōł do mnie wrołz z Karlikym, tyn co to maluje, pierze szkubać.

Zeszły roz zech machnoł w strōna tych karczm, ktōre to sōm miejscami zepsucia.

Dyć juz na Wszystkich Swiyntych chce jakiś ôchyntol ze Szōmbierk przijść do mojej Getrudy po słowo.

Niymoga też pisać ô polityce bo koleksy i dziołuchy pisujōm do mie, ôbgadujōm sie, i musza te pisma jakoś spotrzebować.

Wachtyrz prezyntuje ślōnske artykuły ze starych cajtōngōw przepisane do alfabetu ślabikŏrzowego. Trzeba je rozumieć we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm

Kamratkōm mojim i wszystkim klachulōm dowōm do wiadōmości, ża niedługo moga chodzić do mnie piyrze skubać.

Dziouchy w Mokrychłōnach sōm fajnowske. Sōm wielke i strzednie, tak w sōm roz. Chodzōm jak zegarki, a lica majōm jak

Tōż wōm teroz napisa nieco ô tej zabawie z „Towarzistwa Polek” tak jak ech wōm to w ôstatnim numerze „Kocyndra”

Nie myślołech sobie że mojōm ôstatniōm gawyndōm bodna w gniazdo ōs.

Niymcy sprowadzili pora wagōnōw gwerōw i granatōw. Gazety pisały ô tym, ale nie napisały, iże te maszinyngwery majōm iść na