historyjo ślōnska – Wachtyrz.eu

Cieszyn, 1850. Nikodem Lippka i ônego piyrsze ekszperymynta z urzyndowym pisaniym po ślōnsku

Touciŏ – potōmkowie ślōnskich Gorŏli w Syrbiji a zŏgŏdka jejich tożsamości

Jejich przodkowie wyjechali we XIX stoleciu z Wiseł za lepszym żywobycim. Wtynczas luterskŏ wiara a spōlnota kościelnego jynzyka połōnczyła ich

Prawnuk ostatniego hetmana Wojska Zaporoskiego i jego dziedzictwo na czeskim Śląsku.

Trzista miyszkańcōw, dziesiyńć nŏrodōw. Niyôbyczajnŏ historyjŏ przepōmnianyj wsi na granicy ślōnsko-ślōnskij.

Ô ksiōnżce “Bez pana i plebana. 111 gawęd z ludowej historii Śląska” ôd Dariusza Zalegi.

Ôd ślōnskich Hradczan do ôstatnich fińskich dōmkōw.

Ôzprŏwka ô jednym małym mieście nad Ôdrōm, kerego historyjŏ prawie sie kōńczy. Reportaż z fotogaleryjōm.

Szef RAŚ pod wrōtami lagru we Zgodzie zaapelowoł, żeby we sprawie ôfiar Gōrnoślōnskij Tragedyje wylyź nad podziały.

Kōniec marca i poczōntek kwietnia 1241 roku to niy bōł bezpieczny czas na Ślōnsku.

Niyma to starŏ familijŏ; jedyn ze nojstarszych znanych czōnkōw ôd nij to bōł Franc Winkler, kery narodziōł sie w 1724