Kultura

Je już piōnty tōm raji „Ślązacy od czasów najdawniejszych do współczesności” pod redakcyjōm ôd prof. Joanny Rostropowicz.

Taką zobaczył ją on, Hubertus von Garnier. Ostatni hrabia na Turawie dobrze znał swoje lasy, niejednokrotnie konno przemierzał trasę między Turawą, a Bierdzanami, tym bardziej więc zadziwiły go te straszne odgłosy dobiegające zza zielonej ściany drzew. Kobiece krzyki przywołały go i tak, zdumiony, przyglądał się całej scenie. Widział, jak ciało dziewczyny rzuca się i tonie.

Śląskie kalendarium na marzec.

Dziecko spoglądało także na śmierć, namalowaną, nagą i smutną. Spoglądało na usposobienie lęku, na groźbę, przeznaczenie i przyszłość, na przestrogę i prawdę, spoglądało na życie ukryte i zaprzedane i choć nie mogło tego wszystkiego wiedzieć, to rozumiało.

Głosy zamilkły, gdy mężczyźni dostrzegli hrabiego leżącego na ziemi. Podbiegli do niego, zaczęli go zbierać, posłali po lekarza, wszystko po darmo. Mały skrawek zieleni był przerażony i rozgoryczony, a więc do tego został przeznaczony, do tego, by właśnie tutaj śmierć naznaczyła Karla von Garnier