Katzenberge Sabriny Janesch
Aleksander Lubina
Cykl: Literatura na Śląsku i po Śląsku
Katzenberge Sabriny Janesch
Klappentext
Nach dem Tod ihres Großvaters erkundet die junge Journalistin Nele Leipert die Geschichte ihrer Familie. Sie verlässt Berlin und fährt nach Schlesien und schließlich nach Galizien, wo alles begann. Dort, am Ende der Welt, will sie einen alten Fluch bannen.
Po śmierci dziadka młoda dziennikarka Nele Leipert zgłębia historię swojej rodziny. Opuszcza Berlin i udaje się na Śląsk, a wreszcie do Galicji, gdzie wszystko się zaczęło. Tam, na końcu świata, chce pozbyć się starożytnej klątwy.
Rezensionsnotiz zu Frankfurter Allgemeine Zeitung, 03.11.2010
Als durchaus gewagten Gegenentwurf zu ironischen Erzählweisen sowie zu einer digitalisierten Erinnerungskultur, die wenig von der Arbeit des Erinnerns weiß, begreift Christian Schärf den Debütroman von Sabrina Janesch, der die Protagonistin auf der Such nach ihrer Herkunft tief ins östliche Polen reisen lässt. Erstaunlich erscheint Schärf die Reife der jungen Autorin, wenn es um die Herausarbeitung ihres Themas, dem Fremden, geht, das er unter der Oberfläche osteuropäischer Geschichte entdeckt. Fremd ist der Großvater, dessen Tod die Suche initiiert, im schlesischen Exil, fremd ist die Erzählerin im großväterlichen Galizien, in das sie immer tiefer eintaucht. Wie Janesch zwischen Gegenwart und Vergangenheit hin- und herwechselt und dadurch erst die versunkene Welt des Großvaters erschafft, das findet der Rezensent konzeptuell wie sprachlich großartig gemacht. Von der ein oder anderen stereotypen Zeichnung polnischer Landleute kann er da absehen.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Christian Schärf postrzega debiutancką powieść Sabriny Janesch jako odważną alternatywę dla ironicznych narracji i zdigitalizowanej kultury pamięci, która niewiele wie o pracy pamiętania, w ramach której bohaterka podróżuje w głąb wschodniej Polski w poszukiwaniu swoich korzeni. Schärf uważa dojrzałość młodej autorki za zdumiewającą w rozwinięciu tematu – obcego, którego odkrywa pod powierzchnią historii Europy Wschodniej. Dziadek, którego śmierć rozpoczyna poszukiwania, jest obcym na śląskiej emigracji; narratorka jest przybyszem w Galicji swojego dziadka, w którą zanurza się coraz głębiej. Recenzent odkrywa sposób, w jaki Janesch przełącza się między teraźniejszością a przeszłością, tworząc w ten sposób zaginiony świat swojego dziadka, który jest znakomicie wykonany zarówno pod względem koncepcyjnym, jak i językowym. Potrafi zignorować jeden lub dwa stereotypowe rysunki przedstawiające Polaków na wsi.
Odsyłam do cyklu Moc kultury (znajdziecie tam Państwo przeszło 50 tekstów) oraz do cyklu Piękno poezji (znajdziecie tam Państwo kilkanaście tekstów o poetach i poetkach ze Śląska).
