Godka Klachuli, 1.06.1922
Teksty muszōm być rozumiane we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm ôpiniji redakcyje Wachtyrza.
Moji złoci!
Dzisiejse pisanie zaś musa napocōńć ôd tego, ize byda ganić baby, bo to, co sie teroz u nos na G. Ślōnsku dzieje, to juz jest az nie możno, wōm padōm. Niedowno tymu jakeś dziewcysko wypolyło synkowi, za to ize poszedł do inksy, ôcy, tak, iz borok jest kalykōm na całe swoje życie, a zeszły tydziyń pisały nase gazyty, iz kole Ôpolo jakoś Gabryelcycka siekyrōm zabiyła swojigo chopa, a potym mu ôbie z jeji siostrōm urznyły piyłōm głowa, noga i rynka, i wyciepły ôstatek do Ôdry. Prowda, ize to jest ani do uwierzynio? Widzicie, moji złoci, a jednak tak sie stało. A wiecie chto tymu jest winiyn, ze sie miyndzy nasymi babami znajdujōm take potwory i kalwiny? Miymce! Juz przed wojnōm, niejedna dziołcha i baba za wszystkim se brała przikłod ôd Miymcōw, bo co miymiecke to „fajne” i „etwas beseres”. Chłop noleżoł ze synym do polskego towarzistwa i cytali gazety polske, a „muterla” i jeji frelki musiały godać po miymiecku i cytać cajtōngi i rōmany miymiecke, bo to jest fajnij. Tak se ze wszystkim brały przikłod z Miymcōw, i tōz tyz teroz zaś widzōm i cytajōm, jak to ôrgesze mordujōm i katujōm Polokōw, wydubujōm ôcy i żywych ludzi zakopujōm, ucōm sie tego ôd nich, bo to jest fajnij. Tak se ze wszystkim brały przikłod z Miymcōw, i tōz tyz teroz zaś widzōm i cytajōm, jak to ôrgesze mordujōm i katujōm Polokōw, wydubujōm ôcy i żywych ludzi zakopujōm, ucōm sie tego ôd nich, bo co Miymiec robi, to jest fajnie, no i wypolajōm ludziōm ôcy, zabijajōm chłopōw i ćwiartkujōm ciało, choć tyn istny w Berlinie, co to cielyńcina i wōszty z ludzkigo ciała sprzedowoł. Jyno to jest aby dobrze, ize takich ciymnych i zdzicałych popśniołōw nie jest dużo i ze tyz sōm i porzōmni Miymce!
Mie sie zdo, ize ta cało wielko kōnferyncyjo w tej Gynuji ôzleciała sie skirz Miymcōw i bolszewikōw i skirz tego, ize za niymi tyz idzie Ynglijo, co teroz, ize na wojnie dobrze wyjechała, zdrodzo borokōw Francuzōw i trzimo z tymi, co cało wojna rzykali: „Gott strafe Yngland!” A ize ci nudlorza, co to po całym świecie łazōm z figurkami, papagajami, tyz zaś teroz na nowo popierajōm Miymcōw, tōz Francjo pierso pado: „Nie grōm, kulki nazod!” a za niōm hned pudōm i inksi, i tak sie ta Yntynta ôźleje, choćby sam u nos wesele jednej zowitki, co sie chciała wydać ze wszystkymi, a z jednym jyno wziōńść ślub. Jo zawsze padała, ize kaj niyma scyrości, tam tyz niyma miłości, i tam sie nic nie udo. Keby Lodziorz nie bōł taki fałszywy, toby sie możno bōło udało, ale tak to nie, bo dwōm panōm, Francyji i Miymcōm, naroz służyć nie idzie, aze nie!
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Jeźli sie ta zgoda w tej Gynuji nie udo, to bydzie skirz tego, ize Lodziorz godo piyknie ô miłości bliźnigo i bezto chce tych drugich zamamlasić i przed świetym pokozać jako to ta Ynglijo jest dobro i zgodliwo, coby ôn ze swojymi Żydami mōgł sōm ôcherknōńć ruski petrōnel i wykiwać Belgijokōw i Francuzōw. Choćby tam cało Ojrōpa sie dała do wojny, to beleby jyno Ynglicy mogli robić ze Żydami geszeft, to ôstatek ich nic nie ôbchodzi, i ôni i aniołym i z diobłym zrobiōm koalicyjo. Tyn nas Skirmunt tam mioł abo wykopki borok, z takim starym lisym ynglickym i z inksymi fałszywcami miymieckimi, żydowskimi i rozmajtymi sierami. Az mi go żol!
Juzech kopa razy pedziała ize nie byda ô polityce pisać i widzicie, moji złoci, jakech sie to zaś dzisiej ôzchaeblała. Ale to wszystkymu jest winiyn Fyrtok, bo sam cynsto do mnie wpadnie i choćby my nie wiym ô cym godali, to ôn zawse zacnie ô libstach, a skōńcy na polityce i jo tyz potym zacna mysleć i pisać ô babach i ô tej niescynsnej i przepadłej polityce. Bardzoch tyz jest ciekawo, ludkowie, keż to ta ôbsada byńdzie, juz sam ôd nos aze dwie baby pojechały do Lubecka, do tej dziouski sie zapytać, cy ôna nie wie kej to bydzie? Ale ôna tam pōno jyno poświtała trocha nogami i plecami, kozała im rzykać i pedziała im, ize ôbsada bydzie wtedy, jak przijdzie polske wojsko. Nō i tyla wiedziały wiela przedtym.
Wesele sie, moji złoci, u mnie szykuje! Getrudzin zolytnik, chtory teroz jest w Poznaniu na praktyce za zielōnki, pisoł, ize sie zaroz po ôbsadzie chce żynić. Trocha to tam za nogle biere, ale cōz mōm zrobić? Trza pierziny i zogłowki suć, i rychtować ałsztalōnek. Nojgorzij bydzie z meblami, bo teroz nocynie do jednej izby, wiyncej kosztuje, niz przed wojnōm całe nase gospodarstwo. Cłowiek przi tych dzieciach sie musi abo ôgrzebać, i nigdy sie wyńdzie ze starości. Ta starso tyz nie downo śległa, i trza było pōmagać, nosić ôbiady i swacyny. A co cłowiek przeżył strachu – to jyno dobro matka i jedyny Bōg wie, bo sie jak to te młode baby teroz sōm niepozorne, kajńś podwigała i bardzo miała, wōm padōm, ciynżko, tak iz my juz myśleli, że nōm pojedzie. Nō ale sie na scyńście i bez dochtora ôbeszło. Mo bardzo gryfnego i szwarnego synecka i dali mu na miano Kazimierz. Ô tym radośniku to wōm tyz jesce kej napisa i ô tych chmosiach. A teroz juz z klachami skōńca, bo musa iść do kościoła na mojowe, a potym jesce musa starymu przebłōcne łachy łotać.
Tōz do widzynio
wasza
Rōźla Pyscycka.
