Fojerman: Ô grzechu, spowiedzi a postanowiyniu poprawy
Miało niy być ô „kościele”, ale niech tam. Wczora byli my we Katowicach na prōmocyji ksōnżki „Kiedy umrze ślōnsko gŏdka”. Pod kōniec dali tyż pogodać ludziōm ze sale, tōż było pora głosōw, kaj dało sie słyszeć ô „grzechu”: jo zgrzeszōł, jo zgrzeszyła, bo przestoł żech godać po ślōnsku, a jo żech przestała uczyć dzieci godanio.
Jo se tak myśla, że grzych je grzechym, ale godka, choć możno niy ma Pōnbōczkym, to tyż poradzi wyboczyć, tōż możno jeszcze niy ma za niyskoro, styknie yno chcieć sie poprawić i zacznyć godać, a uczyć młodych, podwiyl ta godka jeszcze żyje. Wierza, że godka rada weźnie nazod te potracōne, marnotrawne ôwieczki, te niywierzōnce tyż, bele yno zacznōm godać.
