Tożsamość

Aleksander Lubina

Tożsamość

Tożsamość to jednakowość, albo podobieństwo.

Uważam, że jestem podobny do ludzi, którzy wierzą w te same prawdy, przestrzegają tych samych zasad, podobnie się zachowują. Jako osobny człowiek mówię  językiem, który odróżnia mnie od innych grup etnicznych i od kultury dominującej. Określam się sam  jako kogoś szczególnego, a jednocześnie podobnego do „bliskich” ludzi, do „mojej” grupy (etnicznej).

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

„Dochodzenie do własnej tożsamości jest długą, mozolną pracą nad sobą, a trudności w kreowaniu swojego “ja” są konsekwencją istniejących warunków społecznych, które nie zawsze stwarzają możliwości do samorealizacji, bo nie są wolne od konfliktów i zagrożeń, napięć i sprzeczności. Uczymy się zaspokajać potrzeby poprzez wrastanie w świat norm społecznych i wartości kulturowych.¹⁾

Największy wpływ na kształtowanie tożsamości górnośląskiej z założenia mają: myśliciele, pisarze, historycy, etnografowie, artyści, uczeni i przedstawiciele zawodów społecznego zaufania (prawnicy, politycy, nauczyciele, dziennikarze, architekci, a także duchowni) oraz ośrodki ich działania: media, ustawodawstwo, uniwersytety i inne instytucje edukacyjne, stowarzyszenia kulturalne i zawodowe, organizacje pozarządowe, placówki badawcze, towarzystwa naukowe, wydawnictwa.

Ludzie bez krytycznej świadomości posiadanego dziedzictwa i nieprzywiązani do tradycji nie są w stanie umacniać swej tożsamości.

Ponieważ myśliciele, pisarze, historycy, etnografowie, artyści, uczeni i przedstawiciele zawodów społecznego zaufania (prawnicy, politycy, nauczyciele, dziennikarze, architekci, a także duchowni) potrzebują ludzi, którzy się z nimi utożsamiają lub się z nimi nie zgadzają, to każdy z nas musi pracować nad swą tożsamością.

Górnoślązacy bezkrytycznie widzący swą odmienność w roladach, krupniokach, familokach i pontach, a nie umacniający swej tożsamości poprzez samodoskonalenie nie wzmacniają ani tożsamości osobistej ani etnicznej, ponieważ nie można powiedzieć, że jestem podobny do rolady, krupnioka lub familoka.

1. W. Poznańska, Tożsamość jako element kultury pedagogicznej współczesnego wychowawcy, „Edukacja Dorosłych” 1995 nr 2, s. 64–65