„Nie ma co godoć” o żenadzie

Stefczyk nie słynie z regionalizmu. Właściwie dlaczego by miał? To przecież bank-niebank, firma finansowa. Ale jako firma finansowa, Kasa Stefczyka prowadzi też iberpolski portal informacyjny, a nad każdą witryną ich oddziału widnieje biało-czerwona chorągiewka, więc już dawno wyszli poza ramy tego, czym bank-niebank powinien się zajmować.

Marketingowcy Kasy Stefczyka wpadli więc na genialny pomysł dodania iberpolskości kolorytu poprzez umieszczenie w swoim spocie reklamowym „Górala”, „Kaszuby” i „Ślązaczki”.

„Góral” najczystszą literacką polszczyzną wykrzykuje „dwadzieścia pięć”, podczas gdy Górale mówią „dwa(j)ścia piyńć”. Owieczka na jego rękach jest innej rasy niż ta, którą się na Góralszczyźnie hoduje, a na głowę naciągnięty ma ceperski kapelusz Made in China, którego żaden szanujący się Góral w życiu by nie założył.

„Ślązaczka” stoi oczywiście w kuchni nad kluskami, bo śląskie kobiety przecież nic innego nie robią, tylko siedzą w kuchni i czekają na chłopa, jak wróci z kopalni. Z na wpół białoruskim akcentem mówi perfekcyjnie polskie „dwadzieeścia pięęć” i szczerzy się do ekranu.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

„Kaszuba” na łodzi rybackiej mówi coś, co przypomina „dwadzesca piec”, zamiast „dwadzesce pińc” albo „dwadzesce piãc”. Piec to po kaszubsku można chleb.

Rozhuśtana warszawska Andżelika wymachuje smartfonem w jednej ręce i raczej pustym kubkiem na kawę na wynos w drugiej, i orzeka zaporoską wymową, że „dwadzieścia pięć zlotych”.

Po chwili wracamy do „Ślązaczki”, która rzuca z nadal tak samo cukierkowym uśmiechem i białoruskim akcentem, że „nie ma co godoć”, bo przecież tak działa język śląski. Podmienia się „a” na „o” i jest po śląsku.

„Góral” wykrzykuje do widza, że „mozna zbaranieć z wrazenia” i cała Góralszczyzna baranieje, bo Górale znają tylko „mozna zbaraniyć z wrazynio”.

„Kaszuba” zwykłą polszczyzną mówi, że „dwadzieścia pięć złotych raty” i Kaszubi ustawiają się w kolejce przed lokalnymi oddziałami kasy.

Andżelika już bez telefonu i kubka szarpie za drzwi i oświadcza, że o tym mówi cała Polska.

Na koniec tańsza wersja Tomasza Kota zachęca ludzi do wzięcia pożyczki, podczas gdy siedząca naprzeciwko niego pani stuka tylko w dolny rząd liter na klawiaturze swojego wyłączonego komputera.

Opis wideo na YouTube kończy zdanie „Regionalny charakter w nowoczesnym wydaniu, i nie ma co godoć…”

Imponujące jest to, że marketingowcom z klimatyzowanych warszawskich biur w pół minuty udało się upchnąć tyle żenujących błędów i stereotypów. Dobrą praktyką przy przedstawianiu innych ludzi jest pytanie ich o zdanie, a nie robienie tak, jak się komuś wydaje, w szczególności gdy chce się na czyjejś kulturze zarabiać. Widać iberpolska Kasa Stefczyka pracuje też po iberpolsku, czyli arogancko i byle jak. Polnische Wirtschaft.