Rafał Szyma: Tajymnice ślōnskich lasōw

Beralimy kiejś z kumplym ô lasach, co sie u nŏs zaczynajōm zarŏzki pod blokami, przi mieście, bez żŏdnego stadium postrzednigo; ô lasach murckowskich, kochłowickich, tyj resztōwce pszczyńskij puszczy. Unŏkwiylimy sie takigo dziwŏkigo Słowiana – Dziadoszana abo Lupiglaa – ze skrytyj, tajymnyj dziedziny, kiero ôstała sie bez te setki lŏt bez żŏdnego kōntaktu ze światym. Terŏzki by ci wylŏz, dziwoł sie i dziwowoł, co tyż sie na tym świecie popochało. Ślōnski L’Ingénu we ôsprŏwce a la Voltaire.

Ale prŏwda je ciekawszŏ. Ôsprawioł mi jedyn kamrat-archeolog: bez Google Maps szukali za ringami z ziymi, prawymi ôstatkami po grodach ôd słowiańskich plymiōn. I jeździyli tam, kaj ino je znŏdli. Rŏz wjechali w las kajś za Gliwicami. Jadōm cestōm, ôrŏz wyjyżdzŏ BMW. Kōnsek dalij – jedzie drugie. Na ôstatku ôstawiyli auto, podeszli ku ringowi, wyspinali sie na sztreka – a driny widzōm wielgie, urodliwe krzŏki. Cołko plantacyjo marijki. Mieli strach dugo tam podszukować…

A przeca w ślōnskich lasach, w 2018 roku, mōmy tyż prawych hitlerŏkōw! Trocha polŏkowatych, ale krōm tego – jak trza: we mōndurach, z ôgnistym hakynkrojcym, pod zdjyńciami z Adikiym. Norwegōm SS-umrziki musieli ekstra stować ze śniyga w Død Snø, Finy skludzali ich aże z Miesiōnczka w Iron Sky, a sam u nŏs – voila! Mielibymy kōmedyjŏ, jakby niy to, że to tak isto.

Co jeszcze idzie znojś w naszych lasach? Dejcie pozōr – ani sie niy forsztelujecie, co to sōm za tajymnice!

Foto ze filmu The VVitch (2015)