Posłanka Monika Rosa i Marcin Musiał wydają książkę o języku śląskim. Premiera 8 października

Ta książka wzięła się z miłości do Śląska i jego języka. I ze świadomości, że ślōnsko gŏdka odchodzi. By to odchodzenie powstrzymać, trzeba wzmóc myślenie i działania tu na Śląsku, ale też zainteresować tą sprawą całą Polskę. Bo dziedzictwo językowe Rzeczpospolitej jest naszą wspólną sprawą – wszak nie tylko język śląski jest zagrożony, także inne języki mniejszościowe, jak wilamowski czy łemkowski.

“Kiedy umrze ślōnsko gŏdka” to zbiór myśli o języku śląskim i w języku śląskim. Marcin Musiał i Monika Rosa zaprosili na jej łamy najlepsze śląskie umysły. Są Ślązacy znani w całej Polsce, jak prof. Tadeusz Sławek, Anna Dziewit-Meller czy Jerzy Ciurlok, ale też ci znani tylko lokalnie, jak Bronisław Wątroba, Barbara Szmatloch czy Marcin Melon. Książka jest bardzo różnorodna, czytelnicy znajdą w niej eseje, teksty naukowe, wywiady, przemówienia, ale też pierwszą próbę stworzenia antologii literatury śląskiej. Jak brzmi dziewiętnastowieczny rosyjski klasyk po śląsku? I czy słynny hymn “Dezyderata” po śląsku też ma swoją moc? Tego można się dowiedzieć po lekturze książki.

Ma ona też inny cel, chce przełamać stereotypowe i bardzo krzywdzące myślenie o języku śląskim jako o ubogiej gwarze, w której nie można wyrazić treści intelektualnych. Marcin Musiał i Monika Rosa, autorzy książki, tak dobrali teksty, by pokazać język śląski w całej swojej mocy i różnorodności. Jeszcze kilka lat temu nie do pomyślenia było, by po śląsku napisać tekst naukowy. Teraz to już się dzieje. Rozwój języka śląskiego na płaszczyźnie literackiej jest imponujący.

Dej pozōr tyż:  30 wyjątkowych prac dyplomowych w Zamku Cieszyn

Autorzy książki wskazują też na braki. Zanika transmisja międzypokolenia języka. Odnowić ją może tylko nauczenie języka śląskiego w szkołach. Tylko nadanie gŏdce statusu języka regionalnego zapewni środki na wprowadzenie jej do szkół. Ta książka jest argumentem za tym, że trzeba to zrobić jak najszybciej. Bo inaczej gŏdka wymrze, a jak pisał prof. Sławek, nie można tego oddać ot tak sobie.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Premiera książki 8 października o godz. 18 w teatrze Korez. W tematykę prowadzi publiczność dyrektor teatru i aktor Mirosław Neinert. Gośćmi premiery, poza autorami, będą pisarz Alojzy Lysko i językoznawca dr Artur Czesak. Wydarzenie poprowadzi dziennikarka Karolina Lasota.

Po premierze książka dostępna będzie w formie elektronicznej na stronach www.jezykslaski.eu i www.silesiaprogress.com

O AUTORACH:

Marcin Musiał (ur. 1988) – humanista zaangażowany, Ślązak, literaturoznawca, bloger, współautor projektu ustawy o śląskim języku regionalnym i dwóch samorządowych programów dla śląskiej kultury. Zajął się tematem języka śląskiego ze względu na pamięc o swojej ōmie, kiero była jego jedynōm rechtorkōm ślōnskij gŏdki. Publikował m. in. w “Gazecie Wyborczej” i na portalu “Wachtyrz”. Pracuje w niemieckiej korporacji z branży rozliczeń. Pochodzi z Żor, mieszka w Katowicach.

 Monika Rosa (ur. 1986) – Ślązaczka, z wykształcenia politolożka. Posłanka na Sejm VIII kadencji z ramienia .Nowoczesnej. Wcześniej pracowała m.in. w lokalnych mediach i w Kancelarii Prezydenta RP.  Działaczka społeczna, współtworzyła czasopismo Liberté!, działała w Młodym Centrum, następnie w Stowarzyszeniu Projekt: Polska. W Sejmie zgłaszała m.in. projekt ustawy o uznaniu języka śląskiego za język regionalny. Pochodzi z Gliwic, mieszka w Katowicach.

Dej pozōr tyż:  Na gōrnoślōnskich szportplacach, 9.03.2025

Społym budujymy nowo ślōnsko kultura. Je żeś z nami? Spōmōż Wachtyrza

Marcin Musiał (ur. 1988) – humanista zaangażowany, Ślązak, literaturoznawca, bloger “tylko burak nie czyta”, autor projektu ustawy o śląskim języku regionalnym i dwóch samorządowych programów dla śląskiej kultury. Współautor (razem z Moniką Rosą) książki "Kiedy umrze ślōnsko gŏdka". Na portalu Wachtyrz.eu pisze o swoich pasjach – Śląsku, literaturze, polityce i piłce nożnej. Pochodzi z Żor, mieszka w Katowicach.

Śledź autora:

Ôstŏw ôdpowiydź

Twoja adresa email niy bydzie ôpublikowanŏ. Wymŏgane pola sōm ôznŏczōne *

Jakeście sam sōm, to mōmy małõ prośbã. Budujymy plac, co mŏ reszpekt do Ślōnska, naszyj mŏwy i naszyj kultury. Chcymy nim prōmować to niymaterialne bogajstwo nŏs i naszyj ziymie, ale to biere czas i siyły.

Mōgliby my zawrzić artykuły i dŏwać płatny dostymp, ale kultura powinna być darmowŏ do wszyjskich. Wierzymy w to, iże nasze wejzdrzynie może być tyż Waszym wejzdrzyniym i niy chcymy kŏzać Wōm za to płacić.

Ale mōgymy poprosić. Wachtyrz je za darmo, ale jak podobajōm Wōm sie nasze teksty, jak chcecie, żeby było ich wiyncyj i wiyncyj, to pōmyślcie ô finansowym spōmożyniu serwisu. Z Waszōm pōmocōm bydymy mōgli bez przikłŏd:

  • pisać wiyncyj tekstōw
  • ôbsztalować teksty u autorōw
  • rychtować relacyje ze zdarzyń w terynie
  • kupić profesjōnalny sprzynt do nagrowaniŏ wideo

Piyńć złotych, dziesiyńć abo piyńćdziesiōnt, to je jedno. Bydymy tak samo wdziynczni za spiyranie naszego serwisu. Nawet nojmyńszŏ kwota pōmoże, a dyć przekŏzanie jij to ino chwila. Dziynkujymy.

Spōmōż Wachtyrza