Marcin Melon: Fusbal, Ślōnsk, życie i inksze gupoty
„Niyftorym to sie zdowo, co fusbal to je sprawa życio abo śmierci. Psinco prowda. To je cosik jeszcze wiynkszego.” Fto to pedziōł? Padocie: jakiś Ślōnzok? A niy! To pedziōł Bill Shankly, fest uwożany tryner FC Liverpool. Nale na zicher tyn chop by sie z nami dogodōł (dyć terozki, dziynki ksiōnżce “Co by pedziōł Szekspir?”, kożdy Ślōnzok poradzi godać po angelsku). Na zicher spokopiōł by takich pisorzy choby Nick Hornby (kery sztyjc je wylynkany, że przidzie mu sie zemrzić zaczym sezōn bydzie fertiś i niy bydzie wiedzieć, na kerym placu skończōł jego Arsenal) i Grzegorz Kopaczewski, kerego “1989” prawie żech poczytōł.
“1989” to bydzie bestseller, tego żech je zicher. Po jakymu? Roz: Kopaczewski poradzi pisać. Naprowdy. Małowiela je pisorzy, kere piszōm ô siebie i swojich spōminkach tak, coby inkszych tyż to interesowało. Dwa: ksiōnżka kupi niy ino kożdy kibic Ruchu, ale kożdy kibic fusbalu. Jo dziynki tyj ksiōnżce przekludziōł żech sie trzidziści lot do zadku, kej wszysko było lepsze skirz jednyj ino rzeczy: to my byli modsze. Zaroz chyciōł mie klimat “1989”, spōmniōłech sie jak to było za bajtla, jak piyrszy roz szło sie na szpil fusbalu i jak kożdy synek uczył sie życio i świata bez tyn fusbal. (Co prowda moja fusbalowo inicjacja prziszła ku mie pora lot niyskorzyj niż u Grzegorza Kopaczewskigo i na trocha inkszym sztadiōnie, nale dyć to je tak naprowdy egal!)
Nale czy “1989” to je ino ksiōnżka ô fusbalu i ino do fanōw? Niy, tak po prowdzie to je ksiōnżka ô Ślōnsku i Ślōnzokach. Coby spokopić Ślōnzokōw niy styknie poczytać doktoraty socjologōw. Ja, wtynczos wejrzycie na Ślōnsk ôczami socjologa. Nale jak chcecie wejrzeć ôczami Ślōnzoka, to ta ksiōnżka je do Wos. Spokopicie jak ludzie u nos filujōm na Polska, na świat, na cōłke żywobycie. Jo ani roz niy miōł żech gyfil, co Grzegorz wiyszo nōm nudle. Ja, jo wiym, co ôn trocha znokwio, bo katać by pamiyntōł kożdy szpil, kery bajtle grały na placu trzidziści lot do zadku. Nale eli rozchodzi sie ô emocje to godo prowda. I to mie styknie.
“1989” to je nastympno ksiōnżka wydano bez Silesia Progress, dziynki keryj poradzicie lepij spokopić nasz Hajmat. Mōm nadzieja, co bydōm jōm czytać niy ino u nos, nale tyż we cōłkij Polsce.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
