Godka Klachuli, 10.02.1922
Wachtyrz prezyntuje ślōnske artykuły z dŏwnych cajtōngōw przepisane do alfabetu ślabikŏrzowego. Wszyjske teksty trzeba rozumieć we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm ône ôpiniji ôd redakcyje.
Moji złoci!
Ale tez to, wōm padōm, baby sie ucieszyły, jak ôbocyły nowego Kocyndra i cytały moja godka. Trzi take wypytyny przileciały do mnie z klachami. Byłach im rada, ale mnie potym trocha i mierdziało, jak poszły, bo mi zjadły kreple, coch se napiekła teroz na babski cōmber, jaki my se tu u nos w Towarzistwie Polek zrobiły. Naklachały, napyskowały, kreple zeżarły, utarły fortuchym gymby, zabrały sie i poszły. A jo teroz ôgryzōm swoje ôd starego i ôd dzieci skirz tego, iże zamiast krepli musōm jeść chleb abo żymły. No, ale sie przinojmni ciesza, iże tako jest uciecha nad Kocyndrym, bo choć ôn tam niejednymu powie prowda brewider w ôcy i niejednego paskudnie sztychnie, to sie jednak podobo wszystkim ludziōm, co lubiōm prowda i chcōm sie uśmioć.
To nie tak, jak z tym miymieckim „Pierōnym” (Boże mi tyn grzech ôdpuść) co tez drugi roz napocōn wychodzić, a iże nie uderzoł ani nie blyskoł – jyno głupie pierdoły mazoł, tōz wpod choćby Pierōn do kałuzy i już go niyma.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Bardzo sie, wōm padōm, teroz baby ôzpolitykowały. Jak już jest kaj jake zebranie, to juz tyla rajcujōm, tyla mōndrujōm, ize jo, bezto izech jest niebardzo gadno, jest za nic. Najbardziej to juz deferujōm take, co myślōm ize jejich chłopi byndōm posłami do sejmu. Choć ich jesce żodyn na posłōw nie postawił i nie wybroł, to juz te baby ôpowiadajōm, wiela to majōm starości z przirychtowaniym kuferkōw, wyszywaniym sznuptychli i rozmajitych rzecy. Ô łachy, jak padała jedna, sie tam tak bardzo nie staro, bo jesce mo dobry ślubny kapudrok i sztajfhut. Jyno nojgorzij jest z tōm tasiōm. Skōrzane sōm droge, z bylejakōm by do sejmu nie mōgł iść, a bez tasie to wcale nie idzie, bo jakby tak w sejmie robili bajka, to kazby doł druge śniodanie i bańka z kawōm, a fajfki tez nie może nosić w kabzie, coby mu gryzok było widać, jyno jōm musi dokupy z bajtlikym na tabaka wrazić do tasie. Widzicie, moji Złoci, jake to nase baby już majōm frasunki i starości. Boroki!
Tak klajturza ô posłach, choćbych to nie miała inkszej starości. Toli mi mōj stary jakoś pokucuje a ize mi sie tak niedobrze naśniło, tōz sie starōm i boja, coby mi, czego Boże nie dej, nie pojechoł. Z Getrudōm tez take zgorsynie. Zaroz po powstaniu sie pogniewała ze swojim zoletnikym skirz tego, iże nie bōł na frōncie no i teroz nie chce z nim godać i wstyd mie sie spotkać z jego ôjcami, bo my im przeca na pewno Gertruda ôbiecali. Tak to tak! Porzōnd zgorsynie, prosiynta mi sie tez popśniły i nie chcōm zrić. I tak Pōn Bōg zesyła jedyn krziżyk za drugim na mnie, biedno kobieta.
Jo jyno jest ciekawo, wiela to bydymy mieli u nos na Ślōnsku wojewodōw, landrotōw i sołtysōw, bo juz sama znōm i co tak jesce słysa ôd inkszych kobiet, coś stu ludzi, co chcōm być wojewodami a możno roz tyla ich napewno musi być landrotami abo starostami, no a sołtysōw, to już mōmy wiyncej niż chałup na Gōrnym Ślōnsku. Nojgorzej jest z wojewodami i sołtysami, bo na tych starostōw toby jesce była rada. Trza ich se wszystkich popisać i każdego roz przinojmniej zrobić za starosty – na weselu! Jobych se nigdy nie była myslała, że mōmy tyla mōndrych ludzi!
Ale dość tego na dzisioj, bo mi tez juz karbitka gaśnie a jesce musa wiecerzo warzić, starymu przirychtować jaki tej na kaszel i do prosiōnt jesce zajrzeć. Tōz do widzynio!
Rōźla Pyscycka.
