Godka Klachuli, 1.10.1920

Wachtyrz prezyntuje ślōnske artykuły ze starych cajtōngōw przepisane do alfabetu ślabikŏrzowego. Trzeba je rozumieć we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm ône ôpiniji ôd redakcyje.

Ludkowie mili!

Tōz wōm padōm, co sie tyz to ludzie uśmiejōm z tego nasego „Kocyndra” i juz padoł mojymu chłopu jedyn doktōr, że jak przidzie do niego jaki chory, co bardzo jest smutny i makolicny, to mu koze przecytać „Kocyndra” i jak sie dobrze uśmieje, to zaroz jest zdrowsy.

Teroz przi kopidłach to chłopcy jak polōm nać na polu, to śpiewajōm ô „Zycherce” i jak widzōm zielōnego kōnika, co w trowie skoko, to padajōm, że to „Zycherek” ucieko. A jak zaś kaj w przikopie abo na miedzy ôbejrzōm jako kupka co jōm cuć, to padajōm, że to jest możno ôd Teofila.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Byłach tez tu kejś na weselu i dość my sie tam tez uciesyli i se pojedli, choć kołoc był ze śniadej mōnki. Przi ôbiedzie, jak juz powybierali na muzyka, na ôparzōna rynka i na cepiec dlo młodej pani, to potym tez zbieroł starosta na „Polski Cerwōny Krziż”, ktōry wspiero nasych biednych. Joch tez, nie wymowiajōnc, dała 5 marek, bo teroz na zima trza tym biednym pōmōc.

Te miymce to sōm jednak bezwstydne. Porzōnd pisōm ô wszach w Polsce i że kożdy Polok jest zawszawiōny. A mnie sie zdo, że to jest na ôpach, bo pierse: wszy to mi do chałupy synek prziniōsł z niymieckego wojska, przōdzi z Neuhammer, a potym jak musioł z Miymcami lezeć we Francji w kwaterach i na frōncie. Jak przisoł pierwsy roz na urlop, toch go sie, moji złoci, aze wystrasyła i tak jak stoł, takech go wraziła do waniynki. Pado mi jesce, że ôn ich niymo wiela, ale ci lepsi Miymcy, a nojbardziej ci, co chcōm być ôficerami, te sztudynty, co to jyno szekulada i marmelada lyżkōm jedzōm, a gymba ino pod broda i pod uszy myjōm, ci to mogōm wszy na funty ôddować. Adyć w Miymcach wszystke „bahnhofy” i nawet tyn „rajchstag” był zawszawiōny. W Polsce też sōm wszy, ale ône trzimajōm sie najwiyncej germańskego jynzyka, i rodzōnych braci Miymcōw, t.j. żydōw, co to pōno po żydowsku gadajōm, a jak ech słyszała tych żydkōw, co sie tu teraz smykajōm, godajōncych po żydowsku, to było to samo co po miymiecku jyno poprzekrōncano. U nos we wsi to pamiyntōm, jakech jesce była młodo, to była jedna rodzina Miymiecko i u niej my ôglōndali jak to wszy wyglōndajōm, a żodyn z nos nie chcioł z tymi dziećmi siedzieć w szkole w kupie, bo to chacharstwo było ôbtargane, zawszawiōne i nigdy nie umyte, a włosy u jednej cery pełne gnidōw, wyglōndały jak pociorki.

No ale przeboczcie zech sie tak rozpisała ô wszach, ale to tez cłowiek nie może tego zboleć jak to świnia drugego świniōm przezywo.

Pōno wszyscy, co sie tu u nos urodzili, a potym zaroz wywyndrowali abo uciekli, majōm tez tu głosować. Cy to jest sprawiedliwie, nie wiym, ale trzeba bardzo dować pozōr, bo dużo buksōw, co im tu robota śmierdziała, i pociōngli do Berlina i Bōg wiy kaj tam jesce, teroz pisōm do dōm po metryki, ale zaroz po dwie i mnie sie zdaje, że na ta drugo to tez bydzie belejaki Miymiec, co ô Gōrnym Slōnsku do terazka nic nie słyszoł, chcioł głosować. Tōz dejmy se pozōr, by potym nie było wiyncej głosōw, jak ludzi, i kożdego, co przijedzie na plebiscyt dobrze se musimy ôbejrzić, bo przeca choćby jednego znajōmego we wsi musi mieć, a jak nie, tōz wiecie co sie z takimi cyganami i smykami robi.

Jakiś nowy Prōnobis powstoł, ale na te jego kartki, co teroz ôzdowajōm to ani żadyn nie patrzi, bo se pado, że jak już jako ôdezwa miymiecke gazety ôgłoszajōm i polecajōm, to już kożdy z nos wie, kaj ôna sie urodziła, kto jej był chmotrym i kto tymu dziecku doł wiōnzanie. Jo jyno padōm, że to wszystko darymne te całe cygaństwa i bałamucynie, bo my przeca wiymy, że to jest robota tych, coby nos miec chcieli dalej pod swojim batym. Ale niyma głupich, dość tej krziwdy, teroz idymy nazod do naszej Matki – do Polski. Na drugi roz wōm zaś napisa ô nasej zabawie z tańcami, ktōrōm urzōńdziło Towarzistwo Polek u nas!

Toz do widzynio!
Rōźla Pyscycka.