Bergmōński skarby pod ziymiōm
Głymboko fest skryte drzimiōm.
Na ścianach we przodkach bergmōńsko czelodka
Wybrała do skarbōw drōga.
Jo, herny bergmōn, mocny jek wōł,
Wygrzebuja wōngel z podziymnych dziur,
A tam na wiyrchu słōneczko ckni,
Babeczka czako i synek śpi.
A tam na wiyrchu słōneczko ckni,
Babeczka czako i synek śpi.
Bergmōńsko karbidka gore,
Choćby te słōńce na dole
Kōmbajn mi wygrzynie tyn wōngel spod ziymie
Dlo werkōw, dlo wsi a miasta.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj 
Jo ślōnski pierōn spod Bytōmio,
Wygrzebuja wōngel dziynnie ôd lot
A tam na wiyrchu chałupa mōm,
W niyj staro czako, dziubeczek mōj.
A tam na wiyrchu słōneczko ckni,
Babeczka czako i synek śpi |
Górnicze skarby pod ziemią
Głęboko ukryte drzemią.
Na ścianach, filarach górnicza już wiara
Wykuła do skarbów drogę.
Ja, dzielny górnik, silny jak tur,
Wydobywam węgiel z podziemnych gór.
A tam na wierchu słoneczko lśni,
Żonka się krząta, syneczek śpi.
A tam na wierchu słoneczko lśni,
Żonka się krząta, syneczek śpi.
Górnicza lampka się pali,
To nasze słonko w kopalni.
Kombajnem dziś węgiel pod ziemią dobędę
Dla fabryk, dla wsi i miasta.
Jo, śląski pieron spod Bytomia,
Wydobywam węgiel każdego dnia.
A tam na wierchu jest domek mój,
W nim stara czeka, dziubeczek mój!
A tam na wierchu słoneczko lśni,
Żonka się krząta, syneczek śpi. |
Tyn Fojerman mo rozum fajny a robotny, a Ôn tyż je fest robotny.