Dziesiyńć jednoaktōwek jedynosty roz!

Ôńskigo tydnia we piōntek ô siōdmyj na wieczōr dzioł sie we Katowicach tref. Stało sie tradycjom, co we drugim tydniu decymbra do tyjatru Korez schodzōm sie przociele ślōnskij godki. Jednako, kej sie to dzioło we przeszłych rokach na binie tyjatru nagrodzali szrajberōw, kerzy rychtujōm jednoaktōwki po ślōnsku.

Cołki idyj wymyndykowali bezma jedynoście rokōw do zadku Ingmar Villqist a Waldemar Szymczyk. Te persōny wroz ze Piotrem Zaczkowskim, Rafałem Czechowskim a dyrechtorym tyjatru Mirosławem Neinertem sōm we jury. Ôd samego poczōntku patrōnami kōnkursa sōm Imago Public Relations, Miasto Katowice oraz Gazeta Wyborcza. Gościny rokrocznie dowo tyjater Korez.

Ôńskigo roku tref przenios sie do interneca skuli tego ôszkliwego zakaźliwego siarōństwa kere bezma cołki świot zawarło we dōmach choby we jakim hareszcie. Cołki glik, co latoś dało sie zrychtować tref ôrganizatorōw, autorōw a publiki. Sowo żywe, przekoz ofyn, mo blank inkszy ladōng emocyji niźli tyn nadōwany choby i bez Nojlepszyjszy, nojbardzij moderne medyja.

Nojprzōd na bina wywołani ôstali autory, kere dostali wyrōżniynia. Bōły to „weterany”, szrajbery nagrodzane we przeszłych rokach:

Monika Kassner za „Sekretne żywobycie ôd Melanie K.”,

Krzysztof Kokot  za „Ciotka Wichta”,

Aleksander Lubina  za „Raka”,

Joanna Sodzawiczny za „Syneczka”,

Wojciech Szwiec za „Gańba”.

 

Nale latoś na bina wstōmpowali tyż debiutanty:

Lidia Michalska za „Ciotka Tila”,

oraz Peter Wiescholek  za „100 lat Horsta Polloka”.

 

Dalij prziszła raja na wywołanie nagrodzōnych szrajberōw.

Piyrsze miyjsce jednako choby rok tymu przipadło Bożenie Donnerstag za kōnszt Ôdskocznia Achima. Autorka pokozała troszyczka inkszy Ślōnsk. Pyndzyjsta Achim niy futruje pultōw, niy flyjguje ynkli, niy wysiaduje ze kamratami po luftlaubach eli szynkach, niy lazuje bez cołki dziyń bez cweku po sztacie. Tak rychtig to niy wiymy ô tym chopie nic. Tela yno, co ôn dziyń w dziyń nawiedzo akadymijo muzyczno. Achim je fest imfintlich a ônego dusza je nafolowano muzykōm. I tako tyż je ta jednoaktōwka. Ôpaterno, subtelno, spokojno. Kej melodyjo grano na krzipkach eli klawiyrze bez jakigo majstra. Ôśmiychniōno i przepołniōno wiarōm we lepszyjszy świot.

Drugi plac dostoł Mateusz Czyba za kōnszt Kosmiczno rajza. Autor tōm jednoaktówkōm dowo zoca wszyskim twōrcōm, kerzy fōngowali we Grupie Janowskij. Ôd szlagu wkludzo nos we kosmiczny świot i koże rajzować fōrt ôd ziymie. We kosmicznym szifie rajzujōm trzi persōny. Ludzie eli cyborgi? Tego do kōńca niy wiymy. Na zicher Ślōnzoki. Bergmōny, kere majōm zrychtować zidlungi dlo inkszych kosmicznych rajzyndrōw. Ku tymu tajymno Nikisza. Sztuczno inteligyncyjo eli ryalno rozumnoś? I kaj ône wszyski tak rychtig rajzujōm? Ziymia je już yno spōmniyniym. Mars ôstoł sie pora lot ze zadku. Wizawi kosmicznych wandrusōw terozki zwyrtajōm sie kuszōnce pierszczonki Saturna. Tajymność a mistycznoś. Rajza, kiero wiedzie nos kajś eli do nikaj? Duchta sekretno kej cołki nasze żywobyci.

Trzecim placym drugi roz za rajōm nagrodzōny ôstoł Irek Widera i ônego Ôstatni elwer. Żywo, wartko komedyjo szportowo. Nale idzie pedzieć co tyż z leksza fantastyczno, bo polskie fusbalyrze majōm szpilać ze Niymcami halbfinal na mistrzostwach europy. We sztudio TVP we Warszawie dowo byzuch fusbalyrz, kery szpiloł we reprezyntacyji szterdziści lot do zadku. Kejsi hańdownij epny fusbalyrz a terozki persōna fest ściorano bez świot, kero wiedzie ańfachowe żywobyci na ausie świota, nale tyż je fest nafolowano spōmniyniami lepszyjszych czasōw. Sztarujōm kamery, idzie przekoz we telewizyji i chned ôkazuje sie, co ślōnsko mowa a język polski to blank inksze świoty.

Te trzi nagrodzōne jednoaktōwki ôdegrane ôstały na binie Koreza bez znanych szauszpilerōw, ze Mirosławem Neinertem i Marianem Makulą na czele.

„Fto mo rod tyjater, dalij bydzie ônymu przoł. Kōnszt, tworzyni, szrajbowani niy do sie zbić żodnymu choby nojbardzij ôkropicznymu wirusowi bo kōnszt, grajfka, chynć tworzynio to ôd zowdy nojlepszyjszo medicina na wszysko co złe a lagramynckie na świocie” – padoł we tyn piōntkowy wieczōr Ingmar Villqist.

”Czy na Śląsku wszyscy posługują się takim prymitywnym słownictwem?!” – pyto reżyser we jednoaktōwce Widery.

Autory wszystkich jednoaktōwek, tych ostatnich, nale tyż tych szrajbowanych bez ostatnich jedynoście lot. Szrajbowanych bez wszystkich, niy yno tych nagrodzanych przichwolajōm, co ślōnsko godka je durch żywotno i zdo sie do ôsprowianio ô czymś, zocnym, fest wożnym, tajymnym, cniwym. Ô czymś ańfachowym a niyôbyczajnym, teroźnym a zatoplanym we gyszichcie, radośnym a niyłacnym, lagramynckim a szpaśnym.

”Czy na Śląsku wszyscy posługują się takim prymitywnym słownictwem?! Niy…yno echt Ślōnzoki!… I trufōm, co tak ôstanie…” dowo reżyserowi ze Warszawy ôdpedzyni synek ze Halymby.

I niech tak ôstanie.