Trimensch/Trzimensz

Kajtam beblajōm ftorym’ch je abo kim’ch miołbych być…
Bin der, der ich bin, gewollt von Dem Der Ist.
Tak istniejąc, oznajmiam pochodzenie me własne, prywatne.

Ôdônaczōny’ch ôd zwangōw, ftorych niy czujam,
wo ich nun den Text verfassend atme und lebe,
aby wyjaśnić światu stan ludzkiej rzeczywistości
erfasst im menschlichen
stworzyniu,
co teren odwierciedla.

Ob der Scheiß ‘nen Wert besitzt, frag ich mich ab und an.
bei `nem Gedanken, der mich befreiend mich gen Zukunft wiegt.
Jŏ wiam skōnd ech je, kaj heimat mōm.
Wiam czamu co piszam i czamu mie co kranci.
Niepewnie jednak swe zwyczajne spore czoło stawiam na odstrzał
mędrcom innych mądrości, którzy mej nigdy nie ogarną.

Być może / Peut-être.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Czamu zaistniyć nie idzie w gefilu bycia sam kaj’ch je, egal kaj to je.
Jŏ wiam, że se rōżniymy, mimo że
Uns so viel vereint
Sercem i duszą nieobojętni, przychylni,
no ale kōnsek inksi jedni ôd drugich.
In Kategorien der Germanen oder Slawen dies den anderen
immer einfach zuzuordnend erscheint, doch
nōm niy je tak leko pedzieć, że my richtich słōwiańskim ludym som.
Przecież widzę jakimi przypadkami, czy też słownictwem operuję.
Nie wstydzę się, ale równie niełatwo jest mi przyjąć owy rozłam,
ftory se wy mie łōnczy.