Papuasy a Fojerman (12) Lecymy nazod
Dejcie pozōr: Tekst prosty bōł pisany zarozki na laptopie, a tekst we kursywie bōł piyrwej pisany we hefcie, jak niy mioł żech przi sia laptopa, a dziepiyro potym sam wrażōny.
Lecymy nazod
2025.07.25 godz.22.30 (POM), godz.14:30 (WAR)
Wszyjsko sie kedyś kōńczy, tōż i nasz byzuch we Papui sie pōmału kōńczy, a jutro przed połedniym jadymy na lotnisko, a za dziesiynć trzi mōmy fliger do Singapuru. Dzisiej byli my we Narodowym Parku sam we Port Moresky, kaj my sie dziwali na roztomańte zwierzynta a rośliny. To je taki jejich zoo, yno trocha piykniejsze niż te we Chorzowie. Co my sie tam naôglōndali tych roztomańtych zwierzōnt: papugi, pelikany, jakiś srogi gołymbie, choby paw. Ale najpiykniejszy ze ptokōw bōł tyn rajski ptok, symbol Papui – Nowyj Gwinyji. Majōm ich sam pora we klotkach, bo na wolności ich niy idzie bezmała tak leko trefić. Sōm wysoko we gōrach, a Papuasy ich chytajōm, coby z jejich piōrōw se robić piōropusze. Rajski ptok żyje yno sam we Papui, a majōm go tyż na swojij fanie. Dyć w tym parku majōm tyż inksze zwierzynta: pukpuki (krokodyle), żmije, strōmowe kangury, normalne kangury a roztomańte inksze, co we Ojropie je ich ciynżko trefić we zoo. Werciyło sie tam jechać. Z tego parku pojechali my do jakigoś supermarketu co pokupić na rajza. Piyrsze pojedli my lunch we koreańskij restauracyji, napiyli my sie biyru, a potym my szli co kupić. Koszulki ze papuaskōm fanōm żech niy trefiōł, tōż żech jōm niy kupiōł. Za to kupiōł żeh pora paczkōw kawy, coby mieć co pić, jak przileca nazod dudōm. Po drōdze ze sklepu wleźli my jeszcze do jakigoś Szymōnowego kamrata, misjōnarza ze Indii na bōnkawa a zista. Tak nōm przelecioł tyn nasz ôstatni dziyń we Port Moresby. Po lunchu u Koreańczykōw żodyn niy chcioł iś na wieczerzo, dyć trza było pożegnać sie ze gospodorzami. Napiyli my sie trocha wody a podziubali my mało wiela, coby gospodorzōm niy było przikro. Było zaś sam dzisiej pora cudzych misjōnarzy, co sam przilatujōm z roztomańtych strōnōw. Jedyn przilecioł bezmała aże ze Argyntyny, tōż lecioł dłōgszy jak my. Po wieczerzy Martynka podziynkowała po angelsku gospodorzōm za piykne przijynci. Bezmała dziołcha godała dobrze, dyć jo niy wiym ô czym. Teraz trza iś spać, bo czako nas jutro ciynżko rajza. Bezmała mōmy lecieć kole 30 godzin, a we Warszawie bydymy w niedziela kole pōł drugij po połedniu. A potym jeszcze trza zawiyź Martynka do Niecieczy i zajechać do Rybnika. Dyć jakoś, myśla, dōmy rady. Tōż trzimcie sie, bo niy wiym, kedy zaś byda mioł ôkazyjo co napisać.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
2025.07.26 godz. 11:15 (POM), godz 3:15 (WAR)
Kofry spakowane, a my czakōmy aż nas ks. Władek zawiezōm na lotnisko. Mieli my wylatować stōnd ô 14:50, ale Szymōn coś godo, że fliger mo być spōźniōny 1,5 godziny. Nōm to je jedno, bo we Singapurze mōmy siedzieć kole 8 godzin, tōż możno ta pauza bydzie trocha krōtszo. Byli my niydowno ze Martynkōm a Szymōnym na szpacyrze sam przi Misyjnym Syminarium we Port Moresby a wleźli my na wiyrch na jakoś gōrka. Tōż idzie pedzeć, że po gōrach my tyż chodziyli. Gōrka miała kole 50-100 m a z nas sie loło, choby my na Mount Wilhelm wleźli. Martynka mianowała ta gōrka – szczytym Neblikōw. Jak my prziszli z tego szpacyru, to trza było lecieć prosto pod brauza, bo sie tak z nas loło. Teraz siedzymy jeszcze pora minut we izbach we ciyniu pod properlokami a szanujymy siyły przed rajzōm. Tak se myśla, czy bych sam jeszcze kedyś chcioł przilecieć? Musieli by mi dać bilet za darmo, abo kozać jechać z jakōm pōmocōm, to bych se możno to rozwożōł. Same piniōndze by mie niy przekōnały. Jak bych wygroł we Toto-lotka, to woloł bych polecieć kaj indziyj co ôbejzdrzeć. Sama Papua je fajno, ludzie tyż, yno tak ôgrōmnie daleko ôd Polski. Te misjōnarze muszōm rychtyk fest przoć Pōnbōczkowi a tym Papuasōm, co chcōm sam tak siedzieć. My by sam bez nich sie nikaj niy ruszyli, a nic by my niy widzieli. Ôni ô nas dbali, choby ô jakich krōlōw. Te Papuasy, co my ich widzieli, tyż nōm fest przoli, a radowali sie, co my ich nawiydziyli. Te farorze, chocioż żyjōm w trocha lepszych warōnkach ôd zwykłych ludzi, to niyroz bez sztrōmu, gorkij wody. Bōnkawa, cuker, to tyż je niyroz luksus. We izbie je przeważnie łōżko, a jaki bigel. Jak je co wiyncyj, to je luksus. Sam we syminarium ci klerycy jedzōm na śniodani kōnsek chleba ze margarinōm, jako marmelada, jajko a trocha kyjzy. Ku tymu bōnkawa, abo tyj. Kucharkōw niy ma. Kożdy farorz je szoferym (jak mu dajōm auto), kucharzym, ôgrodnikym, a sprzōntaczkōm. Co trza, to robiōm. Za to fest sie kamracōm, a trzimiōm ze sobōm. I to ludzie ze cołkigo świata, a roztomańtych zokōnōw. Na razie kōńcza, bo hned jadymy na fliger.
2025.07.26 godz.20:45 (POM), godz. 14:25 (WAR)
Wylecieli my ze Papui. Sztyry godziny niyskorzij, niż my mieli, ale my wylecieli. Ks. Władek zawiōz nas na lotnisko ô 12:00, bo lot mioł być ô 14:50. Dostali my maila, co wylot bydzie ô 16:20, ale za fest żodyn im niy wierzōł. Kofry my ôddowali na tranzyt prosto do Warszawy ôd 12:30-14:00. Ôni sam majōm rychtyk ruła. (sam w tym mōmyncie we fligrze zgasiyli światło)
2025.07.27 godz.9:25(SIN), godz. 3:15 (WAR)
Do Singapuru dolecieli my bez problymōw. Skuli tego, że ze Port Moresby wylecieli my 4 godziny niyskorzij, to we Singapurze mōmy mynij czakanio. Ô 11 w nocy, podle czasu singapurskigo, my wylōndowali. Przi fligrze zarozki czakoł chłop ze wōzkym, coby Jōzefa wiyź, bo Szymōn mu załatwiōł tako rajza wōzkym po lotnisku. Chłop zawiōz nas pod jakiś ôkynko, kaj nōm dali bilety na loty do Doha a do Warszawy. Na razie my mieli bilet yno z Port Moresby do Singapuru. Papuasy majōm chyba jakiś liche te kōmputery i niy poradziyli nōm dać biletōw na cołko rajza, chocioż ôpłacōne to było aże do Warszawy. Chyba skuli tego, co z Port Moresby leci Air Niugini, a dalij Qatar Airways. Dyć możno lepszy, co nōm tych biletōw niy rychtowali w Port Moresby, bo by to zaś ze 2 godziny zeszło, a tak za 5 minut mieli my wszyjsko fertich. Chłop zakludziōł nas pod bramka, kaj my mieli lecieć dalij. Mieli my 3 godziny czasu, bo check in do Doha ôtwiyrali dziepiyro ô 2, a fliger mioł być ô 3:10. Chłop nōm padoł, że mōmy se robić, co chcymy, zostawiōł Jōzefowi wōzek, a ô 2:00 mieli my czakać przed bramkōm. Ô tyj drugij znod sie inkszy chłop ze inkszym wōzkym, takim coby szło wjechać tym „rynkowym“ pod sōm fliger. Zawołali nas wszyjskich na przodek, coby my niy musieli we ôgōnku stoć, a zakludziyli nas do samego fligra. Ôbsłōga trocha inkszo, jak we Papui. Dyć tam tyż niy było źle. Ludzie grzeczni, uśmiychnyci, yno majōm czas. Fliger ze Singapuru mioł wylecieć ô 3:10, wylecioł ô pōł sztwortyj, tōż trocha mie zawiōdli z tōm swojōm pōnktualnościōm. We Singapurze na lotnisku zdōnżyli my ze Martynkōm polotać trocha po sklepach a kupić jakiś breloczki a magnesy. Ze cynami nas tyż zawiōdli we Singapurze. Chcieli wszyjsko we dolarach, singapurskich, ale jednak dolarach. Terazki lecymy do Doha, na dworze je widno i już tak mo ôstać aże do samyj Warszawy. Sōm my nad Ōmanym, a ôstało nōm kole pōł godziny lotu. We Doha mōmy mieć 3:10 godziny czasu.
c.d.n.
