Mirosław Syniawa: Ars longa, vita brevis
ARS LONGA, VITA BREVIS
w ôdpowiedzi Karolowi Gwoździowi
Myrōn…?! Niych bydzie, dyć jŏ wolã swoje miano.
Akuratnie perzōna je w nim ôpisanŏ
Rozmarzōnŏ, co suchŏ cie jyn jednym uchym,
Co jyj w gowie i za dnia durch sie rojōm muchy,
Sama niy wiy doprŏwdy ô czym tak sztyjc burgŏ
I skirz czego myślami pod ôbłoki furgŏ,
Ale dobrze zatela radzi se w realu:
SYN I JAWA toch jŏ je, nō, wypisz, wymaluj…
Dziynki za wiersz, Karliku, dziynki z cołkij duszy,
Choć, jak czytołch, to mioł żech drek czyrwōne uszy,
Bo żech ôrŏz sie poczuł choćby dynkmal włosny
(Ô czymś takim jyn czasym czowiek nocōm mŏ sny).
Coby richtig zasużyć na tã chwŏlbã twojã,
Musioł bych żyć tak dugo, jak żyje sekwoja,
I tyn czas bych poświyńcić cołki musioł rymōm,
Dyć niy mogã i w planach wcale tego niy mōm.
Vita brevis, ars longa w Rzymie sie padało –
Robi czowiek i miyni, że to wszyjsko mało,
I chce wiyncyj, a przecã trza pamiyntać ô tym,
By ôstawić tym pō nŏs tyż cojś to roboty.
Mirosław Syniawa – urodzony 1958 w Chorzowie, tłumacz poezji światowej na język śląski (m.in. wierszy zebranych w tomie “Dante i inksi”), autor poezji po śląsku jak i prozy pisanej w języku polskim (“Nunquam Otiosus”), współautor “Gōrnoślōnskygo ślabikŏrza”.
Foto tytułowe: Aaron Logan, [CC BY 1.0], via Wikimedia Commons