Jak to młode karlusy chciały prziwołać złe duchy

Pōnoć moj tata pochodził s familije kowoli. Toż przi samej chałupie, jak to piyrwej było, mieli kuźnia. Jo tyj kuźni niy pamiyntōm, boch jak była małym bajtlym, to już ji niy było ale tata pokazywoli mi miejsce kaj stoła. Mje, jak i mojimu tatowi ta kuźnia widziała sie dycko s kuciym kōni, ale ô kōniach nigdy tam niy było godki. Bezmała jego starzik nigdy niy spōminali na tyn tymat.

Jak to padajōm kożdy wiek mo swoji prawa, tōż jak starzik mojigo taty bōł modym karlusym, to tak jak tera trzimały go sie rozmańte gupoty. Sōmsiadōm, co jim porzōndnie zaleźli za skōra ôn i jego kamraty robili rozmańte bozna. Wszystko ôbgadywali we tej kuźni kaj sie zbiyrali po robocie .Tera to młodzi spotykajōm sie we rozmańtych klubach czy tam pabach, a że piyrwej tego niy było, tōż ta kuźnia nojlepi jim pasowała. Młodych rozpiyrała energio toż chcieli posmakować czegoś inszego.

Jedyn s nich wpod na pōmys, żeby zajōnć sie czornōm magiōm i prziwołać złe duchy. Niy wiym czy to prowda, ale bezmała tyn najôdważniejszy przitargoł ksiōnżka, kaj były zaklyncia, żeby te duchy prziwołać. Pōnoć było tam naszkryflane, że jak wto roz ôtworzy ta ksiōnżka musi robić, co tam stoji, tak krok po kroku. Inacy po ptokach, bo jak sie wylynko i przerwie to już dycko bydzie tam straszyć, a jego może spotkać co złego. Trza było to tyż robić wele pōłnocy.

Synki niy wiedzieli na co sie  porwali i miarkowali, że bydōm mieć wiela szpasu. Bezmała była ksiōnżka s czornōm i biołōm magijōm, inacy zło i dobro, a te karlusy wybrali ta zło. Buł tyż warunek, żeby te duchy sie pojawiły to trza było przi słowach zaklyncio s tej ksiōnżki ôbedrzyć czornego kota ze skory. S poczōntku wszyjscy bonowali, wygupiali sie i udowali greka, ale jak szła pōłnoc ôgarnioł  jich coroz wiynkszy lynk. Już niy byli tacy ôdważni, a nikierzi s nich tak cichcym uciykli.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Ôstali yno ci najôdważniejsi. Jedyn s nich chycioł tego kota i już mioł zebrać sie do roboty i wypedzieć zaklynci, ale kot rozumiał, co sie świynci i ratujōnc swoji życiy wydar sie karlusowi i citnoł ze kuźnie. Coż kiej czary już sie zaczyni, a we kuźni było słyszeć jakiś piekielne jynki, trzaski, wyci i trzynsiyni lańcuchami. Bez mała to złe duchy ôbudzōne piyrszym słowym zaklyncio pojawiły się we kuźni. Synki tak sie wylynkały, że ze strachu pouciekały. Ôd tego czasu kożdy dziyń wele pōłnocy s kuźnie dochodziły taki wrzaski i jynki, że wszystko sie trzōnsło, i to tak, że żodyn we chałupie niy mog zmrużyć ôka.

Starzik mojigo taty nie wiedzioł se rady i skludzioł egzorcysty, kieryn wyświyncioł to miejsce. Ôd tego czasu wszystko ucichło, a kowol mōg dali robić swoja robota, bo przeca s tego żōł. Zaś synki ômijali to miejsce s daleka i ani jim na myśl niy prziszło, żeby sie chytać rzeczy, kierym niy rozumiōm.

Tak to je s modymi gupielokami – skwitowoł cało sprawa starzik mojigo ôjca, ale po cichu tak se pōmyśloł, że  niy pamiyntoł wōł jak cielynciym bōł, bo jak ôn boł we jich wieku, to tyż robiōł rozmańte gupoty i bozna.

Regina Sobik