Fojerman: Ziguś a Richuś
2019.01.16
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Ziguś a Richuś
podle A.Fredry „Paweł i Gaweł”
Ziguś a Richuś żyli po sōmsiedzku,
Ziguś na wiyrchu, a Richuś pod spodkym,
Ziguś spokojny, a cichy bōł dycko,
A Richuś mecheł, a szajbus ôkropny.
Robiōł bōł gōny, aż bez cało izba:
To pies, to hazok – miyndzy stoły, ryczki,
Lotoł, uciekoł, a robiōł kopyrtki.
W całej chałupie słyszeć było gizda.
Ziguś pysk trzimoł, dyć dłōżyj niy może,
Tōż sloz po schodach, a ciszyj być koże:
– Zocny panoczku, dyć ucisz sie trocha,
Bo niy poradza ani zmrōżyć ôka.
A tyn mu pado: – Sam mosz miedza –
U sia siedza.
Cōż mioł chłop robić? Zwyrtnōł sie bez słowa,
A czopka mocniyj naciōngnōł na głowa.
Dyć rano Richuś jeszcze charczy smacznie,
Ôroz z gipsdeki woda kapać zacznie.
Wyskoczōł z łōżka – lecieć na wiyrch mu trza.
Klupie. Zawrzyte. A w dziurce ôd klucza…
Widzi… Niy wierzi: wody pełno izba!
Zigusia z wyndkōm widzi siedzieć, gizda.
– Cōż, chłopie, robisz? – A, ryby se chytōm.
– Dyć mie z gipsdeki woda leci rzykōm!
A Ziguś grzecznie: – Sam mosz miedza –
U sia siedza.
Z tego utworu prowda ta wyniko:
Coś kōmu wczora, ciebie czako dzisio.
