Stanisław Neblik: Zgoda 1945
2020.01.10
Zgoda 1945
Rok, co prziszło „wyzwolyni”
Na ruskich tankach, bagnetach,
I władza na ślōnskij ziymi,
Choć „nasza”, to jakoś niy ta,
Na kero my sam czakali,
Bo w nas widziała durch wroga,
Tōż wojna trwała sam dalij,
A nas kludziyła „na Zgoda”.
Minyły już telki lata,
Dyć w sercach dalij je blizna,
Do dzisiej niy znōmy „kata”,
Bo żodyn niy chce sie prziznać.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Tōż, jako mōmy wyboczyć,
We zgodzie żyć a pokoju,
Kej płaczki lecōm sztyjc z ôczy,
A blizny sie tyż niy gojōm.
Kej „zgoda” – „zgoda” mo znaczyć,
„Wyboczcie” brakuje słowa.
Na krziwdzie ôjcōw naszych
Ciynżko je zgoda budować.
