Paedagogia Maioris Silesiae c.d

KATEDRA

Paedagogia Maioris Silesiae

Paedagogia Maioris Silesiae
to myśli dawnych oraz współczesnych nauk pedagogicznych
potwierdzone badaniami naukowymi
przede wszystkim przez neuronauki,
sprawdzonymi w praktyce szkolnej,
opisane w literaturze przedmiotu –
tym samym myśli te poddane zostały co najmniej falsyfikacji.

Paedagogia Maioris Silesiae
to prawdy oczywiste głoszone przez:
Konfucjusza – Sokratesa – Platona – Jezusa
Wilhelma von Humboldt
Manfreda Spitzera – Semira Zekiego – Jean-Pola Martina
Petry Hölscher
Hypatię – Hildegardę z Bingen
Marię Montessori – Janusza Korczaka – Aleksandra Kamińskiego
oraz
Avicennę – Gallena- Hipokratesa – Paracelsusa
Newtona – Einsteina – Hawkinsa

Paedagogia Maioris Silesiae
to metoda kognitywno-selektywno-generatywna
POZNAWAJ – WYBIERAJ – WDRAŻAJ DOBRE WZORCE

Część druga:
(proszę o wydrukowanie i położenie obok siebie, nastepnie o komentowanie, doradzanie, uzupełnianie i przesłanie.
Mój adres: lubina@interia.pl

Po akcji następuje refleksja.

cykl – rok – rok – tydzień – weekend – ferie
rozmowa –weryfikacja – ewaluacja

dom
grupy nieformalne

po studiach

po maturze

po szkole podstawowej

lekcje – ogniwa

Cierpliwie! Powoli!

Wolniej znaczy szybciej!

Im wolniej rośnie drzewo, tym twardsze drewno.
Pamiętajmy, że wichry drzewa łamią, lecz trzcina ugnie się tylko,
a trawa pozostanie zielona.

. Reformy to wichry przemian – to rewolucja. Oświata cierpi z powodu reform. Reformy są fatalne dla uczenia się.
Człowieka nie wolno formować uderzeniami młotka – wskazane jest przyglądanie sie górskim potokom, jak działają na ostry złom skalny, co robią nurty rzeczne z głazami, fale morskie z piaskiem.

W Starożytnej Grecji dzięki zachowaniu odpowiednim proporcjom, uzyskiwano efekt harmonii, doskonałości.
Starożytna Grecja hołdowano ideałowi człowieka, który łączy w sobie piękno fizyczne, , dobroć i męstwo, – kalokagatię.
od najmłodszych lat kształtowano obywateli, tak, aby w swym dorosłym życiu żyli zgodnie z tym ideałem.
Deszcze padają na lasy, lasy chłoną wodę korzeniami, woda wzmacnia korzenie, nadmiar wody drzewa przekazują w głąb lądu i ożywiają pola, łąki, a nawet pustynie.
Śnieg i lód rozmarznięte spływają strumieniami ze szczytów gór…

Nie należy przyspieszać.
Bo ucierpią zbiory.
Kultura to pielęgnowanie upraw – powoli łagodnie,
Oszczędnie czerpiąc ze sprawdzonych wzorów.

Tekst Stowarzyszenia KATEDRA