Ondra Łysohorsky – poeta ślōnski jynzyka laskygo
„Moja harfa je ceło ślóńsko zém:
chałupky w Beskidach a šumne řéky
kolónije hawjérske a słónečniky
fedrowe weže, fabriky a dym..”
Ondra Łysohorsky (tak rychtyk – Erwin Goj), poeta ślōnski, co pisoł w jynzyku laskim. Urodziōł sie w 1905 we Frydku – Mistku a umrzōł we Bratyławie w 1989. Bez dłōgi czas zakozany we Czechosłowacyji a i dzisio mało znany. W 1970 roku zgłoszōny do Nagrody Nobla na zachodzie. Pod mianym Ondry Łysohorskygo kożdy rok szykuje Dymokratyczno Unijo Regijōnalistów Ślōnskich (DURŚ) Diktand Godki Ślōnskij we Rybniku .
Poručénstwo
A možne přyjdźe w kraj naš za sto roków
čłowěk z cudzyny, co rozumjé spěwu
w Beskidach budźe słychać płakać skały
we spěwu ptaków, w šumě wodopadów…
a ňeusłyši s ludskeho jazyka
ani w chałupce na ostatnim wéršku
lašskeho słowa.
Napiše w swět cudzyňec cudzym słowém:
znóm dźiwny kraj, kaj zhynuł downy noród,
bo newzoł w piaść meč, skuty mu poetu
Wybili noród, no poeta žije.
Přyroda wěčno spjéwo jeho spěwy
bo w jeho spěwach słyši sama sebe.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Taszkynt, 1942
Kaj noród mój?
Pisany je mój wérš nocami.
Joch był jak pes wyhnany w swět.
Joch błudził wečer ulicami
a społ jak chachar pod mostami,
mój žiwot ňeznoł žodén kwět.
Jo zatracény syn Ostrawy
pro kořéň mjesta némjéł sém.
Kus Polska tam, tu kus Morawy,
tu buržuj Čech, tam Polok drawy.
Kaj noród mój? Kaj lašsko zém? …
POĆECHA POETOWI
Śćekleni wětrów obłómało
Strómy owocnej zahrady?
Tela sňeha napadało?
Ňebudźeš už nigda młady?
Zaś budu řéky śe rozléwać
Pod wélhkym nebém wesna.
Ňebudźe će? No budźe spjéwać
Twoja pěsňa.
Óndra Łysohorsky, Taškient, 26.12.1942
Sebroł:
