Napisz to po ślōnsku nr 7 – podsumowani
Pomału prziszoł czas na podsumowani testu „napisz to po naszymu nr 7”. Prziszło wiyncyj jak dwadziyścia ôdpowiedzi. A co tam stoło w tych Waszych ôdpowiedziach możecie se poczytać sam. Niy ôpisujymy sam kożdej ôdpowiedzi, a jedynie pokazujymy, jako my by my to pedzieli, a jakich ôdpowiedzi było najwiyncyj. Indywidualnej noty żodnymu niy bydymy stawiać, ôstawiymy taki coś rechtorōm. Mōm nadzieja, że zroumicie coś z tego mojigo tłōmaczynio.
- Posuń się trochę, bo chcę usiąść obok ciebie
Moji tłōmaczyni: pociś sie/ cofnij sie/ pōnknij sie trocha, bo chca se siednyć kole/ wele ciebie.
Wasze ôdpowiedzi: Pōnknij/ pocić/ cof/ cofnij/ suń/ posuń/ przesuń sie trocha, bo chca sie/ se siednyć/ siednōnć kole/ wele/ obok ciebie.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Siednyć/ siednōnć to sōm regiōnalizmy, ale te: suń, posuń, przesuń, obok, to mi zalatuje jynzykym polskim.
- Ten płaszcz mam na niedzielę, a ten na co dzień
Moji tłōmaczyni: tyn mantel mōm na niedziela, a tyn na kożdy dziyń/ na beztydziyń.
Wasze ôdpowiedzi: tyn mantel mōm na niedziela, a tyn na beztydziyń/ bez tydziyń/ kożdy dziyń.
Sam ôdpowiedzi rōżniyły sie głōwnie pisowniōm: bez tydziyń – bez tydziyń. Niy wiym, czy je na to jedyn muster? Jo używōm dwōch wersyjōw, ale to je yno moja propozycyjo:
beztydziyń – dzień powszedni, (tak jak bezrok – przyszły rok) pisza dokupy (jedne słowo)
bez tydziyń – przed okres jednego tygodnia (bez tydziyń bōł żech we Niymcach, bez tydziyń niy mieli my sztrōmu) pisza ôsobno. (dwa słowa)
- Słyszysz, jak dzięcioł stuka na drzewie? On tam zjada robaki.
Moji tłōmaczyni: słyszysz, ja dziyndzioł klupie na strōmie? Ôn tam zeżyro/ zjodo chroboki.
Wasze ôdpowiedzi: słyszysz, jak dziyncioł/ dziyndzioł stuko/ puko/ klupie na drzewie/ strōmie? Ôn tam jy/ zjodo /zeżyro chroboki/ roboki/ robaki.
Dziyndzioł (dobrze) – dziyncioł (źle) bōł tak pōł na pōł. Klupani w przewadze, ale stukani a pukani tyż było. Strōm ze drzewym po połowie. We Rybniku „drzewo” to je polski ”drewno”. Tymu zjodo/ jy/ zeżyro dōmy pokōj. Chroboki sōm we przewadze. Roboki/ robaki yno pojedyńcze.
- Podobno w tym roku skończysz osiemnaście lat?
Moji tłumaczyni: bezmała latoś ci bydzie ôśminoście lot?
Wasze ôdpowiedzi: bezma/ bezmała/podobno/ ponoć latoś/ w tym roku bydzie ci/skōńczysz ôsiymnoście/ ôśminoście lot/ rokōw.
Bezma/ bezmała może być. Pono/ ponoś/ ponoć – niy wiym, czy sie kaj tak godo po ślōnsku? Podobno – to już je chyba po polsku. Latoś, abo w tym roku je ok, ale już „ w te lato” je źle, bo sam sie rozchodzi ô rok (w tym roku), a niy ô lato (tego lata). Miało by być „ci bydzie”, a niy „skōńczysz”, abo bydziesz mieć. U mie w dōma było dycko: „siedminoście”, „ôśminoście”, ale możno to niy ma na cołkim Ślōnsku? Lot /rokōw – to tyż je chyba regiōnalne.
- W tym rowerze nie ma powietrza w tylnym kole i spadł łańcuch.
Moji tłōmaczyni: w tym kole niy ma luftu we zadnim kōłku/ we zadku, a sleciała/ spadła keta.
Wasze ôdpowiedzi: w tym kole niy ma luftu w zadnim/ tylnym kole/ kōłku a spadła/ sleciała mu keta/ łańcuch.
Polski „rower”, to je koło, a polski „koło”, to je kōłko, tōż koło mo dwa kōłka: przodni a zadni. Luftu niy ma w zadnim kōłku (abo ze zadku). „Tylne” to je po polsku. Keta może spaś, abo slecieć. Łańcuch, to po polsku. Jeszcze ”pana”, to je raczyj wtedy, jak szlauch je dziurawy, tōż jak niy ma luftu we kōłku, to niy musi być pana. Możno luft uciyk bez wyntil, a styknie naplōmpać. Jak je pana, to trza szlauch polepić.
- Schodź powoli po tych schodach, a trzymaj się poręczy, bo one są śliskie.
Moji tłōmaczyni: slazuj pomału po tych schodach, a trzimej sie gelyndra, bo ône sōm gładki.
Wasze ôdpowiedzi: słaź/ slazuj/ schodź pomału/ poleku po tych schodach, bo ône sōm gładki/ śliski/ mazglate.
Słaź/ ślazuj je ok. Schodź, to już je chyba po polsku. Pomału/ poleku to sōm regiōnalizmy, yno trza ich pisać kōnsekwyntnie, a niy miyszać. Schody sōm gładki. Śliski to chyba po polsku. Mazglate, to je raczyj taki „obślizłe”. Ślimok, abo glizda mogōm być taki mazglate, abo niyświyże miynso, ale niy schody.
- Do miasta jeździmy pociągiem, a do sklepu pōjdziemy pieszo.
Moji tłōmaczyni: do miasta jeżdżymy cugym, a do sklepu pudymy piechty.
Wasze ôdpowiedzi: do miasta jadymy/ jeżdżymy cugym, a do sklepu pudymy/ pujdymy/ idymy piechty/ na nogach.
W zdaniu pisze „jeździmy”, tōż mo być „jeżdżymy”, a niy wiym, czamu je tela ôdpowiedzi „jadymy” (po polsku jedziemy)? Pudymy/ pōdymy/ pujdymy/ pójdymy – to „ôbleci”, ale „idymy”, to je czas teraźniejszy, a niy prziszły.
- Tak długo tańczyłam na zabawie, aż dostałam odciskōw na piętach od tych nowych butōw.
Moji tłōmaczyni: tak dłōgo/ dugo tańcowała żech na muzyce, ażech dostała/ aż dostała żech plynskyrzi/ blazōw ôd tych nowych strzewikōw.
Wasze ôdpowiedzi: tak dugo/dłōgo żech tańcowała/ tańczyła na zabawie/ muzuce/ biglu/ fajerze/ potańcōwce/ bolu/ bōmsie, aż żech dostała/ mi wyskoczyły blazōw/ plynskyrzōw na piyntach/ piętach ôd tych nowych strzewikōw/ szczewikōw/ laczy.
Dugo/ dłōgo, to je regiōnalizm – ok. Po ślōnsku raczyj tańcować, a niy tańczyć. Tych wszystkich mianōw na zabawa niy znōm, tōż niy wiym, co to je (biglu, bolu, bōmsie). Zabawa a potańcōwka, to je chyba po polsku. Plynskyrze/ blazy na piyntach mogōm być – ok. Strzewiki/ szczewiki – ok, ale lacie/ lacze, to sōm bardziyj polski kapcie, a niy buty.
- Woda z kranu nie leci, więc trzeba iść po nią do studni.
Moji tłōmaczyni: woda ze kokotka niy leci, tōż trza iś pō nia do studnie/ ku studni.
Wasze ôdpowiedzi: woda z kokotka/ kranu/ waserlajtōnga/ ausgusa niy leci/ płynie, to/ tōż/ beztōż. więc trza iś/ iść pō nia/ pō niōm do studnie/ do studni.
Woda leci z kokotka, abo waserlajtōnga (wodociągu). Kran, to je po polsku, a ausgus, to raczej kanalizacja. To/ tōż/ beztōż – ok, ale „więc” to je po polsku. Trza „iś”, a niy „iść” (redukcja „ć”) pō nia (niy pō niōm) do studnie (z „e” na kōńcu).
- Zabierzemy się do pracy zaraz po południu, o trzynastej.
Moji tłōmaczyni: chycymy sie roboty zaroz/ zarozki po połedniu, ô jednej.
Wasze ôdpowiedzi: weznymy/ bierymy/ chycymy/ dōmy sie do roboty zaroz/ zarozki po połedniu, ô jednej/ ô piyrszej.
Jo bych padoł, że „brać”, abo „wziōnś”, to idzie jakoś rzecz, a roboty sie „chyto”, ale regiōnalnie może być inakszy. Zaroz/ zarozki – ok. Wszystki ôdpowiedzi były „po połedniu” ( a niy po południu), tōż je żech tymu rod. Za to ô jednej (dobrze), a ô piyrszej (żle) były ôdpowiedzi pōł na pōł. Mo być: jedna (godzina trzynasta) a ô jednej (o godzinie trzynastej).
