Msza za Hansa Ulricha i Johannę Schaffgotsch

160 lat temu, 15 listopada w bytomskiej świątyni p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która w owym czasie był kościołem parafialnym Szombierek, odbyła się ceremonia zaślubin hrabiego Hansa Ulricha von Schaffgotsch  i hrabiny Johanny Gryczik von Schomberg – Godulla. Dokonał jej przybyły z Brna biskup Anton Ernst Schaffgotsch. Wśród zaproszonych gości byli przedstawiciele licznych śląskich rodzin arystokratycznych. Dzień wcześniej, wieczorem, delegacja robotników i urzędników z kopalń i hut, należących do młodej pary wręczyła jej ślubny prezent. Był to album ze zdjęciami ich zakładów przemysłowych. Tak oto została zapoczątkowana górnośląska linia rodu Schaffgotsch.

13 listopada w bytomskim kościele p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny została odprawiona msza św. w intencji Johanny Schaffgotsch von Schomberg-Godulla i jej męża Hansa Ulricha z okazji 160 rocznicy zawarcia przez nich związku małżeńskiego. W uroczystym nabożeństwie wzięło udział 23 członków rodu Schaffgotsch. Organizatorem ich przyjazdu na Śląsk z różnych zakątków świata (Niemcy, Austria, Wielka Brytania, a nawet daleki Hong-Kong) był Maciej Mischok, pomysłodawca odbudowy mauzoleum Schaffgotsch w Kopicach. W nabożeństwie oraz w spotkaniu z przedstawicielami rodu wzięła udział Ślōnskŏ Ferajna.

Nabożeństwo odprawił biskup diecezjalny gliwicki – ks. Jan Kopiec, który w czasie homilii powiedział: „- Jesteśmy tutaj zgromadzeni, by pamięcią ogarnąć piękne wydarzenie, jakie miało miejsce 160 lat temu. W tym kościele, starym, dostojnym zawierali małżeństwo Hans Ulrich von Schaffgotsch i znana wszystkim, niemal już dzisiaj legendarna, Johanna Gryczik, spadkobierczyni ogromnej fortuny. To też było początkiem ich pracy dla tutejszego regionu. Z ogromną odpowiedzialnością wykorzystywali wszystkie możliwości i środki, które posiadali dla pomnożenia dobrobytu i dostatku tutejszych mieszkańców. Małe wioski rolnicze przemieniły się w ciągu dziesięcioleci w piękne dzielnice, wzbogacając tutejszy górnośląski okręg przemysłowy. To ogromny temat do rozważań. Dzięki Bogu dzisiaj historycy już mogą bardzo dokładnie zajmować się wieloma z tych dokonań. Dzisiaj cieszymy się z obecności przedstawicieli rodziny i tego, że odwiedzili miejsca, które tak wiele zawdzięczają ich poprzednikom. Bądźmy wdzięczni za wszelkie dobro. Wtedy, 160 lat temu, nie było kościołów. Dzisiaj dzięki nim są to ośrodki parafialne. Zachęcam do bardzo wdzięcznej modlitwy w intencji tych, którzy mieli odwagę być dobrymi ludźmi.”

Dej pozōr tyż:  Zdarzyło się w lipcu – śląskie kalendarium

Po nabożeństwie głos zabrał przedstawiciel rodu Schaffgotsch – praprawnuk Johanny i Hansa Ulricha – hrabia Hans Ulrich Schaffgotsch, czyli najstarszy syn Hansa Ulricha seniora, który zmarł w sierpniu 2009 roku. powiedział: „ – Bardzo chciałbym podziękować wszystkim uczestniczącym w tej mszy, a także proboszczom i księżom z parafii, których fundatorami byli Johanna i Hans Ulrich. (…)   Nie mogę również zapomnieć o szkole, której patronką jest Johanna. Cieszę się, że po 160 latach możemy świętować tę uroczystość i potomkowie pamiętają. Johanna i Hans Ulrich byli fundatorami kościołów, przedszkoli, szkół, zakładów przemysłowych i osiedli patronackich. Tak jak powiedziałeś Wasza Ekscelencjo Księże Biskupie – do dzisiaj to wszystko funkcjonuje. Johanna pochodziła z biednej rodziny i szczęśliwy los sprawił, że stała się właścicielką jednych z największych majątków na Śląsku.”

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Po mszy św. zgromadzeni usłyszeli krótki recital skrzypcowy w wykonaniu Albrechta MENZLA. Natomiast w salce parafialnej, przy kawie i śląskim kołocu, odbyło się spotkanie z członkami rodu Schaffgotsch.

 

Mirella DĄBEK

Bibliografia  
1. Irena Twardoch „Z dziejów rodu Schaffgotsch”, wyd. przez Muzeum Miejskie im. Maksymiliana Chroboka, Ruda Śląska 2008

Społym budujymy nowo ślōnsko kultura. Je żeś z nami? Spōmōż Wachtyrza

Ôstŏw ôdpowiydź

Twoja adresa email niy bydzie ôpublikowanŏ. Wymŏgane pola sōm ôznŏczōne *

Jakeście sam sōm, to mōmy małõ prośbã. Budujymy plac, co mŏ reszpekt do Ślōnska, naszyj mŏwy i naszyj kultury. Chcymy nim prōmować to niymaterialne bogajstwo nŏs i naszyj ziymie, ale to biere czas i siyły.

Mōgliby my zawrzić artykuły i dŏwać płatny dostymp, ale kultura powinna być darmowŏ do wszyjskich. Wierzymy w to, iże nasze wejzdrzynie może być tyż Waszym wejzdrzyniym i niy chcymy kŏzać Wōm za to płacić.

Ale mōgymy poprosić. Wachtyrz je za darmo, ale jak podobajōm Wōm sie nasze teksty, jak chcecie, żeby było ich wiyncyj i wiyncyj, to pōmyślcie ô finansowym spōmożyniu serwisu. Z Waszōm pōmocōm bydymy mōgli bez przikłŏd:

  • pisać wiyncyj tekstōw
  • ôbsztalować teksty u autorōw
  • rychtować relacyje ze zdarzyń w terynie
  • kupić profesjōnalny sprzynt do nagrowaniŏ wideo

Piyńć złotych, dziesiyńć abo piyńćdziesiōnt, to je jedno. Bydymy tak samo wdziynczni za spiyranie naszego serwisu. Nawet nojmyńszŏ kwota pōmoże, a dyć przekŏzanie jij to ino chwila. Dziynkujymy.

Spōmōż Wachtyrza