Mirosław Syniawa: Idzie noc

Idōm Gody, wszyscy padajōm ‘Radości na Gody’, a mie skirz czegoś wcale niy je wesoło. Ku tymu ôd pŏru dni zamiast słōw „cichŏ noc” łaziyły za mnōm słowa „noc sie już po zymby zbroji”, tōż w kōńcu siŏd żech i, coby sie ôd tych słōw ôswobodzić, zaczōn żech pisać. Tym spusobym uplōntoł mi sie taki wiersz:

IDZIE NOC

Słabnie, słabnie dziyń wesoły,
Hned kokoty bydōm pioły,

Noc sie już po zymby zbroji,
Pola niynawiściōm gnoji,
Czŏrnym winym sie ôpijŏ –
Zarŏz blysknie agōnijŏ,
Nōż zazgrzipi po chyrtōniu,
Ôddŏ życie dziyń po tōniu.

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Trza nōm było dziōnka brōnić,
A niy siyły darmo trwōnić.
Terŏz je już za niyskoro,
Noc w marasie nŏs wyciŏrŏ
Z zadku, z przodku, z ôbuch bokōw,
Aż niy zrobi z nŏs ôtrokōw
Gupich, słabych i bez wole,
Z piyntnym mocy złyj na czole.

Już niy bydzie dnia jasnego,
Mŏcie go sam umartego.
Tak niywiela zdōnżōł zeżyć,
A już borŏk w trule leży,
Nōm zajś słaby ciyń nadzieje
Serc zziōmbniyntych niy rozgrzeje.
Lōd postrzybrzi zimne serca,
Zeżre je noc-ludożerca.

Mirosław Syniawa – urodzony 1958 w Chorzowie, tłumacz poezji światowej na język śląski (m.in. wierszy zebranych w tomie “Dante i inksi, i jeszcze inksi”), autor poezji po śląsku (m.in. “Cebulowŏ Ksiynga Umartych“) oraz prozy pisanej w języku polskim (“Nunquam Otiosus”), współautor “Gōrnoślōnskygo ślabikŏrza”, autor dwutomowego “Biograficznego słownika przyrodników śląskich“.