Jewgienij Jewtuszenko: Bana poezyje
Jewgienij Jewtuszenko
BANA POEZYJE
(Трамвай поэзии)
B. Słuckimu
Do bany poezyje,
blank choćby w jaki ZOZ
połniuśki ludzi i buchsztabek,
niy z przodnij żech platformy wlŏz –
przōd na buforze musiołch siŏdać,
potym żech wisioł już na schodkach
a dźwiyrze mi
prziklapły nogã,
dyć w kōńcuch wcis sie do postrzodka
i sōm uwierzić se niy mogã.
Starzikōm ustympowołch placu,
przed szafnerami sie niy chowoł,
niy deptoł ludziōm naschwŏl palcōw,
jak mie deptali –
niy pōmstowołch.
Cajtōngi w kōntach
tam czytali.
Na srogich pytlach
przisiŏdali.
Choćby do raju sie sam ryli,
połnego wrogōw ôsobistych,
a jyno wleźli, w kabze kryli
logikã tych, co sie niy wciśli.
Inkszych sam wpuścić? –
głupi pōmysł
i kożdy jedyn mu niyrŏd:
„Ustōńcie klupać…
Bana niy z gōmy!
Niych szafner
niy ôtwiyrŏ!
Jŏch z tym,
co czekŏ zestarany,
niy z tymi,
co wchōd zastawiajōm.
Jŏch z tymi,
co chcōm wlyź do bany,
kej ich tam inksi niy wpuszczajōm.
Świat tyn jak Moskwa, kej zima ryknie
i mrōz sie z wiatrym sprzimierzi.
Bana je z gōmy.
Placu styknie!
Ôtwōrzcie dźwiyrze,
szafnerzi!
Na ślōnski przełożōł:
