Godniŏ kwestyjŏ
GODNIŎ KWESTYJŎ
W Gody chcã spokopić – cōż to je te przōnie
Możno zdrok ôd matki jasny, snŏżny, nowy
Co we swojij Julce do kna pokrziwiōnyj
Sztyjc widzi ôd Boga nojwiynkszy darōnek
Możno to sōm take dwie już zimne rynce
Imyntnie niyzgrabne, bezradne i prōżne
Światu bezpotrzebne, do ludzi przejzdrziste
A dyć nojpiykniyjsze bo ciyngym spleciōne
Możno to je starki szkamrane rzykanie
Co zajś cołke Gody w ôknie przeświyntuje
Bo już wychrōniōnŏ ze cōuny kōmfortu
Ale durch tyj cōuny rōżańcym wachuje
Możno to je ôgyń we słowach i gestach
Kej ôn tuli w dłōniach jij liczka teschniōne
I chcōm wrŏz na dycko ôdpłynōńć ku niebu
Atoli już wiedzōm, że sky is the moment
Możno to je rajza bez wiyrchy i morza
Tam kaj modrŏ woda i słōnko czyrwone
Leśnŏ szado mrokew, kapelka drzewianŏ
Abo tamta moczka, co tak wōniŏ dōmym
Tela lŏt wandrujã z Bogym i bez Boga
Cesty bez wegwajzrōw i śniegym zasute
Tōż s betlyjki Bajtla pytōm… a Ôn padŏ:
Coby przŏć na isto – niy trza fest rozumieć
Pyjter Zdanowicz
Wszyjske fotografije szafnōł Pyjter Zdanowicz, bez zima łōńskigo roku na prawym kraju rzyki Odry wele Starego Kojźlŏ (piyrwyj Alt Cosel). Ze ôpacznyj strōny rzyki widać erbowiznã dziedziny ô niyobyczjle ôsobliwym mianie Landsmiyrz (pol. Landzmierrz).