Fides et Ratio Paedagogia Maioris Silesiae cz.13

Aleksander Lubina
Fides et Ratio
Paedagogia Maioris Silesiae

Wielu twierdzi konformistycznie,
że szkołę jak odrę trzeba przeżyć,
ale szkoła to nie odra
– to trauma zabijająca mózg.

WYKŁADOWCA OPOWIADA TO,
CO EGZAMINOWANY MA POWTÓRZYĆ,
ŻEBY ZDAĆ EGZAMIN,
CO BĘDZIE OPOWIADAŁ UCZNIOM I UCZENNICOM,
ŻEBY OPOWIADALI TO SAMO, ŻEBY ZROBIĆ MATURĘ.
TO G-PEDAGOGIKA!

Paedagogia Maioris Silesiae
to myśli dawnych oraz współczesnych nauk pedagogicznych
potwierdzone badaniami naukowymi
przede wszystkim przez neuronauki,
sprawdzonymi w praktyce szkolnej,
opisane w literaturze przedmiotu –
tym samym myśli te poddane zostały co najmniej falsyfikacji.

Paedagogia Maioris Silesiae
to prawdy oczywiste głoszone przez:
Konfucjusza – Sokratesa – Platona – Jezusa
Wilhelma von Humboldt
Manfreda Spitzera – Semira Zekiego – Jean-Pola Martina
Petry Hölscher
Hypatię – Hildegardę z Bingen
Marię Montessori – Janusza Korczaka – Aleksandra Kamińskiego
oraz
Avicennę – Gallena- Hipokratesa – Paracelsusa
Newtona – Einsteina – Hawkinsa

Paedagogia Maioris Silesiae
to metoda kognitywno-selektywno-generatywna
POZNAWAJ – WYBIERAJ – WDRAŻAJ DOBRE WZORCE
Część trzynasta:
(proszę o wydrukowanie i położenie obok siebie, następnie o komentowanie, doradzanie, uzupełnianie i przesłanie.
Mój adres: lubina@interia.pl

W planowaniu obowiązują nauczycielki
i nauczycieli, jako osoby współodpowiedzialne za nauczanie / uczenie się:

Człowiek jest autonomiczną jednostką psycho-biologiczną.

Jest też częścią Wszechświata/Uniwersum.

Doświadczenie, zachowanie i komunikacja ludzka
są podporządkowane interakcyjnym i uniwersalnym prawom. Zdarzenia nie są zjawiskami odizolowanymi,
lecz mają związek z przeszłością – z kulturą/wartościami.

Każdej istocie żywej i jej rozwojowi należy się szacunek.

To co ludzkie jest wartościowe,
to co nie jest humanistyczne,
zagraża wartościom.

Humanistyczne
jest kulturą w rozumieniu KATEDRY
w Paedagogia Maioris Silesiae

Kultura to wolność od i wolność do.

Wolność w podejmowaniu wyboru napotyka zewnętrzne
i wewnętrzne granice.
Istnieje możliwość rozszerzenia tych granic poprzez dyskurs.

Interakcja skoncentrowana
na temacie
opiera się
na
jednostce, grupie i wspólnym z(a)daniu.

Proces uczenia się jest wypadkową tych trzech komponentów.

Moderowanie to
spotkania i rozmowy mające na celu wspólne rozwiązanie problemu,
wspólne wykonanie zadania,
to wspieranie, rozwój, doradztwo, pomoc. Moderowanie nie daje prawa do decydowania za grupę.
Zakłada się, że moderowanie ma na celu „zatrzymanie tych, którzy myślą i działają zbyt szybko i uaktywnienie osób powolnych, ostrożnych,
tak aby nie powstawały napięcia.

MODEROWANIE jest prowadzeniem grupy równoprawnych i autonomicznych uczestników.

Moderator nie jest przywódcą.

Pojęcie moderowanie pochodzi od łacińskiego słowa „moderatio”,
czyli równowaga, odpowiednia miara, harmonia.