Elegija ŏ ślōnskiyj fiśniyntyj

Aleksander Lubina

Siedem moich jednoaktówek wyróżniono w konkursie na jednoaktówkę śląsku.
Na wachtyrzu.eu opublikowałem„historyczne”: Jorga i Praelatusa – o gen. Ziętku i x. Ulitzce.
Pora na współczesną:

Elegija ŏ ślōnskiyj fiśniyntyj

Persōny a scyna:
a) Dŏchtōrka w biołym czepku i kitlu, na kitlu biołŏ-czerwōnŏ ôdznaka partyjnŏ, siedzi za biōrkym, po lewyj ôd biōrka zwōlny bioły stołek;
b) Po drugij strōnie na biołym hokrze w kaftanie bezpieczyństwa kobiyta z gołymi nogami w biołych prostych brazylianach;
c) Kole nij po prawyj wachujōm niy czowiyk a hełm, przyłbica, kominiarka, ćmawe bryle, pistōula Glock, pistōula maszinowŏ MP5, gewera szturmowŏ G36, tonkwa. Czornŏ bluza z jednoczynściowym zadkym i dwuczynściowymi rynkŏwami. Na patkach kabzōw rynkŏwōw je emblemat POLICYJŎ. Szkrabikel ôsłōniŏ dwuwarstwowŏ stōjka. Galŏty z dugimi nogawicami majōm kabzy boczne wpuszczane do postrzodka jak tyż zewnyntrzne naszyte na nogawicach. Ôd strōny zewnyntrznyj naszyte sōm zmocniyniŏ na pōłrzitkach i klinach. Na bokach nogawic naszyto dwie kabzy nakłŏdane. Pōniżyj kabzōw udowych tyż naszyte sōm kabzy nakłŏdane. Bluza mŏ dwie kabzy na ramiōnach. Na kabzach ôznaczynia dinstu. To to we uniformie sepleni, bo mŏ ochraniacze na zymbach.
d) Gańbiatŏ asystentka w mundurku flyjgerki. Ôblycze porynczne, niy winne być za wiela obcisłe, ani za frajnŏ. Byklajdōng mŏ przede wszyjskim pōmŏgać i ulekszać robotã, coby niy krymplowały ruchōw i niy szterowały w wykōnowaniu dziynnych ôbowiōnzkōw: porynczny fason, estetyczny wyglōnd, wysokij jakości materyjŏ, kolorystyka, unikatowe wykōńczynie. Dekolt napasowany do figury.

Zaczynŏ się!
Muzyka:https://www.youtube.com/watch?v=pT2bo03onUY&wykazōw=RDEMb74zOmW7CaeHR8DZpFSScw&sztart_radyjŏ=1&rv=52Clyua6LKk

Dŏchtōrka do Policajki i Flyjgerki: Ôbserwujmy pacjyntōw bez cołkie podszukowanie: Patrzymy na spōsōb, w jaki tyn pacjent, ta kobiyta siedzi; dyrganie nōg, eli ciōngłe manipulacyje rynkoma; kōntakt wzrokowy kobiyty z dŏchtorym; tympŏ wgodaniŏ kobiyty…

Dŏchtōrka do Kobiyty: Jak sie miynicie i wiela wom je?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godo.)

Flyjgerka: Ta kobiyta wiy, kim je, jak sie nazywŏ i wiela mŏ lŏt. To artystka – malyrka. Dobrŏ malyrka. Znōm jōm trocha.

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godo.
Policajka robi krok ku kobiycie i macŏ sie po tonkwie, choby chciała przestraszyć.)

Dŏchtōrka do Policajki: Niy!

Dŏchtōrka do Kobiyty: Wiela Wŏm je?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.) Po chwile: Lŏt mōm w sōm rŏz. Sōm rŏz, coby niy gŏdać.

Dŏchtōrka do Kobiyty: Wiycie, kajście sōm, kerego dzisiej mōmy, jaki to dziyń w tydniu?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.) Po chwile: Dziyń jak dziyń. Kożdy dziyń je, jaki je. Rŏz dobry, rŏz gorszy. Ale słōńce świyci awsze. Czasami za chmōrami.

Dŏchtōrka do Flyjgerki: Patrz lepij, eli ta Kobiyta jy sztajfnō abo ôsłabiōnō. Możnō sprawiō wrażynie roztrzaśniyntyj i niyzdolnyj do cieszyniŏ sie, idzie wysnuć podyjzdrzynie ô ôbniżyniu launy.

Flyjgerka do Dŏchtōrki: Ta Kobiyta niy jy sztajfnō abo ôsłabiōnō. Niu sprawiō wrażyniŏ roztrzaśniyntyj i niyzdolnyj do cieszyniŏ sie. Ale jo niy je Dŏchtōrka. Policajka tyż żech niy je. Dziynki Bogowi, niy.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Pasowaliście alkohol, narkotyki, jak tyż mocie inksze uzależniyniŏ?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Policajka: Gorzoła, marycha, kokajina? Wszyjsko. Tatuaże, piercing. Botox. To widać.
To takŏ milfa. Galeryje, galŏty, szatki, Batki – stringi… to taki nierobiś, Abo nierobiśka. Ino manifestacyje i marsze. Tęczowe flagii, bigle i paryzole.

(Dŏchtōrka mrugŏ porozumiewawczo do Flyjgerki.)

Flyjgerka do Policajki: Dej sie lyczyć! Ty je żeś barzo gupiŏ, eli ino trochã? Mŏsz służycz. A ty co?

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Pasowaliście alkohol?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Pasowaliście narkotyki?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godo.)

Flyjgerka do Dŏchtōrki: Podszukowaniŏ niczego takigo niy wykōzały.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Kurzycie?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Policajka: Kurzy przed i po. Kożdy jã znŏ. Kożdy jã mŏ.

Dŏchtōrka niy suchŏ pytŏ Kobiyta: Mocie inksze uzależniyniŏ?

(Kobiyta pluje z brzidzyniym pod nogi Policajki i nic niy godŏ.)

Muzyka:https://www.youtube.com/watch?v=pT2bo03onUY&wykazōw=RDEMb74zOmW7CaeHR8DZpFSScw&sztart_radyjŏ=1&rv=52Clyua6LKk

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Doświadczŏcie urojeń.

Policajka: Ino. Durś a ciyngiym…

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godo.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mieli żeście jakeś wrazidlate, niyprzijymne myśli, co jejich prōbowaliście unikać.

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godo.)

Policajka: Jak zarobić, a sie niy narobic. Jak leżeć…

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Doświadczŏcie kōnieczności wykōnowaniŏ jakichś czynności, co mogōm – aspōń czasowo – łagodzić wystympowanie ôbsesyje.

Policajka: Jak zarobić a sie niy narobić. Jak leżeć i dobrze wōniać.

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mocie myśli samobōjcze.

Flyjgerka do ucha Dŏchtōrki: Ta kobiyta niy jy gupio…

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mocie problemy z ludźmi?

Policajka: Ludzie majōm problemy z niōm. Beblo o jakiś 7 płciach, o prawie do wyboru… Ô byciu kim sie chce być. Kobiyta może być chorym, karlus dziouszkōm.

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mocie problemy z ludźmi? No z chopami?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: No, możno z babami?

Kobiyta: Niy mōm problymu z żŏdnym. Niynawidzã gwołtōw. Bezsilności.

Muzyka:https://www.youtube.com/watch?v=pT2bo03onUY&wykazōw=RDEMb74zOmW7CaeHR8DZpFSScw&sztart_radyjŏ=1&rv=52Clyua6LKk

Dŏchtōrka patrzi na Kobiyta i godŏ do Policajki: Ta kobiyta niy je gupio – ôna je normalnō, nienormalnie normalnō.

Policajka: Ta jeji normalność robi sie za barzo powszechnŏ!

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Jeżeście przekōnanŏ ô prawości swojich przekōnań nawet, kedy przedstawiōne wōm ôstanōm dowody ô jejich nieprawdziwości.

Kobiyta: Niy jestech bezkrytycznie przekōnanŏ ô prawości mojich przekōnań.

Muzyka:https://www.youtube.com/watch?v=pT2bo03onUY&wykazōw=RDEMb74zOmW7CaeHR8DZpFSScw&sztart_radyjŏ=1&rv=52Clyua6LKk
Muzyka cichnie po leku.

Dŏchtōrka nieśmiało, aż tak gańbiato: To sprōbujemy jeszcze rōz?

Policajka: Po co? Ôna przeca udowô.
X X X
Dŏchtōrka: Sprōbujemy jeszcze rōz. Jak sie miynicie i wiela wom je?

Kobiyta: Nazywōm sie miesiōnczek i nazywōm sie słōńce, nazywōm sie śnik i mora nocnŏ, nazywōm sie gansi pampek i rōuza – rōuzo, rōuzo, rōuzko na łōnce… Lŏtōm ze szwalbkami i ôrłami, kryjã sie z myszkami w norce.
Czasym, casym – czynsto… Boja sie boja, trza sie bŏć, trza sie schrōnić w mysij norce. Niy ma mie.
Miano, miano. Nomen omen, nomen omen – omen, omen… Strach mieć mianŏ. Miano jy włŏsne – miano ci porwiōm zebyś niy miała nic.
Bez to mie niy ma.

Policajka: Dyć to miano pisze w papiōrach.

Flyjgerka: Je w karcie pacjynta.

(Dŏchtorka czytŏ po cichu karta.)
Muzyka: https://www.youtube.com/watch?v=52Clyua6LKk&t=1187s

Dŏchtōrka do Kobiyty: To pani je prawniczką. Mŏcie praktykã adwokackō.

Flyjgerka: Ta kobiyta dyć wiy, kim je, jak sie nazywŏ i wiela mŏ lŏt.

Dŏchtōrka do Flyjgerki: Mŏsz suchac i uczyć sie!

Dŏchtōrka do Kobiyty: Wiela wom je?

Kobiyta kolybŏ sie: Jak jŏ żech je Hildegarda abo Hyjdwiga, to ôziymset. Jak jŏ żech Margareta to dwiesta. Jak jŏ je Maria z Magdali to mōm lŏt dwa tysiōnce. Jak jŏ je żech jŏ, to mie niy ma. Niy ma mie jak Olgi i jak Agnieszki. Ône niy majôm strachu. A jo boja sie, boja, trza sie bŏć, bo ich je moc. A jo boja sie, boja, że sie boja. A kiej jo sie boja, to jak się majōm niy bŏć slabi?!
Muzyka: https://www.youtube.com/watch?v=52Clyua6LKk&t=1187s

Dŏchtōrka do Kobiyty: Wiycie, kajście sōm, kerego dzisiej mōmy, jaki to dziyń w tydniu?

Kobiyta: My sōm, kaj my sōm… Kaj my sōm, tam my sōm. Egal. Kaj my sōm, tam mie niy ma. Bo my niu sōm wolni. Kerego dzisiej mōmy? Keregoś tam mōmy na zicher. Egal, dyć niy widza waszego serca i myśli niy widza. Zawarliście dźwiyrze, ôkna i serca. Ôkna mŏcie, dźwiyrze mŏcie, serca… zawarte. Dźwiyrze bez klamek, w ôknach krŏty… To kerego mogymy mieć!? Tego, co dycki!
Muzyka: https://www.youtube.com/watch?v=52Clyua6LKk&t=1187s

Dŏchtōrka do Flyjgerki: Patrz, eli ta Kobiyta sprawiō wrażynie roztrzaśniyntyj i niyzdolnyj do cieszyniŏ sie, idzie wysnuć podyjzdrzynie ô ôbniżyniu launy.

Flyjgerka do Dŏchtōrki: Widziałach. Już godałach. Ale jo niy je Dŏchtōrka. A ta Kobiyta miy je nienormalnŏ!

Policajka: Tyż żech niy je. Dziynki Bogowi, niy. Jŏ żech je normalnŏ.
(Policajka strzylō kauguminym.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Pijecie gorzóła?

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Pasowaliście narkotyki?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Flyjgerka do Dŏchtōrki: Laboratorium niczego takigo niy wykŏzałŏ.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: To dobrze! W porzōndku. Mocie inksze uzależniyniŏ?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta jeszcze roz: Mocie inksze uzależniyniŏ?

Kobiyta: Do Wŏs mōm dorada niy być, a do starki mōm rada być. Takie mōm uzależniyniŏ. Starka godo prŏwda po naszymu – direk i fest. Przonie to chop i baba, baba i chop, z tego bierōm sie ludzie. Wpiyrw małe, potym wiynksze, a potym zaś baba i chop. Potym mŏjōm dzieci, potym sōm starkōm i starzykiem. Rodzōm sie i umiyrajōm. Takie mōm uzależniyniŏ Krzest, komunijŏ, żyniōm sie i umiyrajōm. Poczōntek i kōniec. To je mōj narkotyk. Na smyntorzu mi napiszcie: Żŏdyn abo kożdy. A fto niy chce być babōm eli chpym, tyn tyż może żyć i kochać. Takie mōm uzależniyniŏ. Ô to sie bijã.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Trefiało Wōm sie widzieć abo słyszeć coś niytypowego, co inksi ludzie niy doświadczali?

Kobiyta: Niy wiym, co doświadczyli inksi. Roztomaicie godajōm.

(Dŏchtōrka ciynżkŏ dychŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Doświadczŏcie urojeń?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Słyszycie jakeś głosy, eli ôdczuwocie kej ino jakeś niytypowe doznaniŏ, co mogły by pochodzić z postrzodka Waszego ciała.

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i chwila nic niy godo. Myśli.)

Kobiyta: Wiycie… Z postrzodka ciała… w sercu niy mōm bajzlu, chocia w gowie toch je krześcijanka, a w brzuchu poganka. W gowie pokuta, w brzuchu natura, w sercu niy mōm bajzlu. Jak mie boli, to znikōm i mie niy ma. A kiej niy znikōm, to sie bija. We sōndzie i na ulicy.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mieli żeście jakeś wrazidlate, niyprzijymne myśli, co jejich prōbowaliście unikać.

Kobiyta: Toż wiycie, boch pedziała. Niy chca myśleć. Niy myśla, bo mie niy ma. Łaziłach do szkoły, czytałach, szkryfłałach, rachowałach, ale mie tam niy było. Niy było mie, to mie niy cyganili i mie niy przezywali. Niy musiałach myśleć. Noty dostowałach dobre, bo rechtōrki słyszały, co chciały – słowo w słowo, co było zapisane w knigach i heftach. Sztudiyrowałach, robiłach aplikacyjŏ. Czasmi zdŏ mi sie, że jest jakoś szansa.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Dokōnowaliście aktōw samookaleczeń.

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka.)

Kobiyta: Po co?

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mocie myśli samobójcze. To ważne.

(Dŏchtōrka kiwie Policajce gowōm. Policajka wylajzuje z izby, ale zarozki idzie nazot. Dŏchtōrka kiwie Flyjgerce gowōm. Flyjgerka rozwiōnzuje Kobiycie rynkowy kaftana.)

Dŏchtōrka do Kobiyty: Jak wyglōndały relacyje z Waszymi ôjcami w ôkresie dorastania?

Kobiyta: Dobrze. Mama mi przała. Tata mi przoł, ale robił i durch robił. Niy bił i niy słepōł?

Dŏchtōrka do Kobiyty: Jak przebiygała ciōnża u matki?

Kobiyta: Czamu? Normalnie!

Dŏchtōrka do Kobiyty: To zwiōnzane z etiologiom. Schizofrynije, sōm po infekcyjach we ôkresie życiŏ wewnątrzmacicznego.

Kobiyta: Niy mōm schizofrynije.

Dŏchtōrka do Kobiyty: Rŏz żeście sōm, rōz wŏs niy ma… Rŏz się boicie, rŏz się bijecie…!

(Kobieta nic niy godŏ.)

Dŏchtōrka do Kobiyty: Jak Wōm było we szkole?

Kobiyta: Już żech godała! Łaziłach do szkoły, czytałach, szkryfłałach, Rachowałach, ale mie tam niy było. Noty dostawałach dobre, bo rechtōrki słyszały, co chciały – słowo w słowo, co było zapisane w knigach i heftach. Niy było mie, to mie niy przezywali. Niy musiałach myśleć. Niy poradziłach mówić. Rechtōrki godaly, taka czysta dziewczynka, a tak brzydko mówi. Naumiałach sie sama kōnsztu przidŏwaniŏ, ôdyjmowaniŏ, mnożyniŏ, dzielyniŏ i ôbliczaniŏ proporcyje, dokōnowaniŏ porachowań w pamiyńci i na papiōrze, a tyż pasowaniŏ przeliczników wŏg i miŏr dlŏ rozwiōnzaniŏ moc zŏdań i problymōw w dziynnym życiu. Spotrzebowuja je w zarzōndzaniu dōmowym budżetym – planowanie wydatkōw – szporowanie, przi robiyniu sprŏwōnkōw. To mōj kōnszt zastosowaniŏ matymatyki w myślyniu – kōnszt logicznego i analitycznego myślyniŏ, kōnszt miarkowaniŏ inkszych, talynt krytycznyj ôcyny, kōnszt ôddzielyniŏ dowiedzōnych stwiyrdzyń ôd przipuszczyń. To Poradza! Ale niy ze szkoły! W szuli toch sie miarkowała, coby niy być, co by niy godać, co by niy godać po naszymu. Bo sie śmioli. Toż może i mōm schizofrenija?

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: I ukończyła Pani studia prawnicze?

Kobiyta: Naumiałach sie sama kōnsztu pięknego mówienia i ukończyłam studia prawnicze.

(Policajka gawcy na Dochtōrka. Dochtōrka niy spoziyrŏ na Policajka.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mŏcie inksze uzależniyniŏ, take, jak zakupoholizm eli patologiczne uprŏwianie hazardu).

Kobiyta: A po co? Żywobycie tukej u nōs, kaj nōs niy ma, a my sōm, już tak ogupiŏ, iże styknie. Gorzoły niy trza. Hazardu tyż niy.

(Policajka gawcy na Dochtōrka. Dochtōrka na nia niy spoziyrŏ.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Doświadczŏcie urojeń.

Kobiyta: Widzã Go. Wszandy. Na polu. W ôbiylu. Na górce we śniegu. Potym Go niy ma. Ftoś Go porwoł. Przyszed cudzy i Go porwoł. Ale może to bōł sōmsiŏd? Bōł z jakõś fanōm. Wywijał niōm. Schizofrenija? Mania prześladowczo? Widzã Go, bo ôn je wszandy. Mo ôn przaje wszystkim, wszystkim…
Widzã siebie, iże mōm śnik. Śniła mi sie ksiōnżka. Chcã przeczytać piyrszõ strōna, a ôna goreje. Chcã przeczytać drugõ i ôna tyż goreje. Cołkŏ ksiōnżka goreje. Ôstŏwŏ popioł. Bioły, jak hasie. Tam chyba były dobre słowa. Schizofrenija? Wypiyranie zła? Biblia? Pismo Świynte!

Dŏchtōrka do Kobiyty: Ôsprowiyjcie dalij.

Kobiyta: Kej za bajtla wyżynłach cigi i ukŏzoł mi sie Aniōł Pański we flamie ôgnia, z postrzodka kerza. Mie tam niy było, alech uwidziała, jak kerz goroł ôgniym, a niy zgorałach ôd niego – ani jo, ani nikt.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Ôdczuwŏcie jakeś swobodniyjsze eli tyż gibsze napływanie myśli.

Kobiyta: Kiej myśla, iże myśla, to niy myśla.

(Policajka klupie sie po kasku.)

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Mieli żeście jakeś wrazidlate, niyprzijymne myśli, co jejich prōbowaliście unikać.

Kobiyta: Jo niy myśla – jo robia. Suchōm starki i robia. A starka niy je gupiŏ i niy je zło.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Doświadczŏcie kōnieczności wykōnowaniŏ jakichś czynności?

Kobiyta: Co mogōm łagodzić wystympowanie ôbsesyje…?

(Kobiyta patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Kobiyta: Rzykom. Po cichu rzykom po mojimu.

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: Dokōnowaliście aktōw samookaleczeń.

Kobiyta: Jakich?

Dŏchtōrka pytŏ Kobiyta: No, aktōw samookaleczeń?

Kobiyta: Akty to jŏ maluja. Nic wiyncyj.

Kobiyta: Niy godajcie mi bez Wy abo bez Ôni. Godejcie mi Zofija! To jest moje miano.

Dŏchtōrka pytŏ Zofija: Dokōnowałaś aktōw samookaleczeń.

Zofija: Niy.
X X X
Dŏchtōrka patrzi na Policajka i oficjalnie godŏ do Zofije: Sōmeście fraj. Flyjgerka do wŏm nazod wasze ôblycynie i strzewiki.

Policajka: Zaroz. Zaroz – niy tak gibko! Abo Ôna je waszōm pacjentkom, abo je zdrowo? Abo Ôna je waszōm pacjentkom i je fraj w lazarycie do wariatek, abo je zdrowo i niy je fraj, i idzie se mnōm do heresztu?

Policajka: Ôn spychaczem ôbalała dynkmale.

Izolda: Niy bagrym i niy wszyjskie.

Dŏchtōrka godo do Zofija: Niy wszyjskie?

Izolda: Ino te, co mie nocōm strŏszały. Bŏć sie trza bohatyrōw i świyntych. Trza sie bŏć. Trza sie bŏć tych, co jejich dynkmale stowiajōm.

Dŏchtōrka godo do Izoldy: Beztōż sie boisz?

Policajka: Ôna opluła baba wrŏcajōncõ z kōmunije.

Dŏchtōrka godo do Izoldy: Prŏwda to?

Izolda: Gŏdała, że jŏ bija się o kobiyty, bo jo z babami…

Dŏchtōrka godo do Izoldy: Wy z kobiytami… Sōmeście fraj. Flyjgerka do wom nazod wasze ôblycynie i strzewiki.

(Flyjgerka sejmuje Kobiycie kaftan. Policajka wartko ôblyko tyn kaftan.)

Flyjgerka godŏ do Dŏchtōrki: To mōmy nowŏ pacjybtka, echt Wariatka.

Dŏchtōrka godo do Flyjgerki: Ôboczymy…

Muzyka: https://www.youtube.com/watch?v=52Clyua6LKk&t=1187s
X X X
Dŏchtōrka do Policajki: Jako sie miynicie i wiela Wŏm je?

(Policajka patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Flyjgerka: Wiym, kim je, jak sie nazywŏ i wiela mŏ lŏt.

(Policajka patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Flyjgerka: Wiym, kim je, jak sie nazywŏ i wiela mŏ lŏt. To nierobiś, co mŏ dwie lewe rynce.

Dŏchtōrka pytŏ Policajka: Kurzycie?

Policajka: Kurzycie? Niy kurza!

Flyjgerka: Niy kurzy swojich.

Dŏchtōrka pytŏ Policajka: Pasowaliście gorzoła?

Policajka: Niy pija gorzoły.

Flyjgerka: Niy pije gorzoły – ino łyskacze!

Dŏchtōrka pytŏ Policajki: Pasowaliście narkotyki?

Flyjgerka: A kaj tam – ino LSD metamfetamina i ecstasy. Inkszym dowŏ.

Dŏchtōrka pytŏ Policajka: Mosz inksze uzależniyniŏ?

(Policajka patrzi na Dŏchtōrka i nic niy godŏ.)

Flyjgerka: Zakupoholizm i patologiczne uprŏwianie hazardu.

Dŏchtōrka pytŏ Flyjgerka: Skōd wiysz?

Flyjgerka: Niych Pani Dŏchtōr zgadnie.

Dŏchtōrka: No mōw!

(Flyjgerka nic niy godŏ.)

Muzyka: https://www.youtube.com/watch?v=JZAs9LjJAHU

O/powieści górnośląskie z okolic Katowic i Gliwic w Bibliotece Śląskiej, w Bibliotece UJ oraz Kongresu USA i w bibliotekach miejskich oraz w sprzedaży w gliwickiej księgarni Kawka na ulicy Siemińskiego (dawniej J. Wieczorka) i wysyłkowo w górnośląskim wydawnictwie Silesia Progress:
Bestiarium – to dwutomowy górnośląski Faust i Ulisses jednocześnie. Tyle tylko, że w Katowicach – powieść powieści w wielu językach o pięciu rodach oraz kilku bestiach i duchach.
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Bestiarium-I-II-A.-Lubina/1591
– Margott – albo o początku i końcu
https://www.silesiaprogress.com/…/A.-Lubina…/1151
Margott to druga część tryptyku, który rozpoczynają:
– Mimry z mamrami. Hanek i oni (elwry, pamponie, soronie, hadziaje i barbary) – albo o moich przodkach i zadkach.

– trzecią częścią jest: Hanka rajzowanie i szpiclowanie cygaństwa
https://wachtyrz.eu/aleksander-lubina-hanka-rajzowanie-i…/
– Jeden akt po śląsku
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Jeden-akt-po-slonsku-zbior-Aleksander-Lubina/1602
– Siódmak
https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/650486
Kostek
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/A.-Lubina-Kostek/1608
O królu… po polsku
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/A.-Lubina-O-krolu-dla-dzieci-starych%2C-starszych-i-niestarych/1606
O królu… po górnośląsku (Eugeniusz Kosmała)
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/A.-Lubina-O-krolu-dla-dzieci-starych%2C-starszych-i-niestarych-SI/1607
Bajki Hankowe…
http://przeczytalamksiazke.blogspot.com/2020/07/bajki-hankowe-dla-dzieci-grzecznych-i.html
Barbarzyńcy – to formalne i tematyczne nawiązanie do greckiej pieśni żałobnej oraz współczesnej górnośląskiej pieśni dziadowskiej. W przypadku Barbarzyńców mamy do czynienia z pieśniami nowiniarskimi. Są to pieśni dziadowskie omawiające aktualne i/lub historyczne wydarzenia krajowe lub lokalne, zwykle o gwałtownymi lub złowrogim charakterze (rozruchy, wojny, bitwy, klęski naturalne, morderstwa) W tej grupie można odnaleźć zarówno opowieści o bitwach królów jak i wiejskich zbrodniach. Barbarzyńcy mówią zbrodniach i przestępstwach na Górnym Śląsku po roku 1945.Rzeczywistość Barbarzyńców to między innymi skutek skwapliwie wykonywanej dyrektywy:Moskwa 2.VI.1947. K.AA 113 Instrukcji NKWDnNK/003/47https://www.silesiaprogress.com/pl/searchquery/barbarzy%C5%84cy/1/default/5?url=barbarzy%C5%84cy
Pulver Georga Fabera (redakcja} – dzieje kobiet, powieść o sile i czarze żon, matek i córek oraz ich mężczyznach.
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Pulver-Georg-Faber/1581
Paternoster – Honoraty Faber (redakcja) – dzieje nie/zwykłej Górnoślązaczki
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Paternoster-Honorata-Faber/1572
Księga-Ducha-Gór – ostatnie wydane tłumaczenie przedśmiertne Eugeniusz Kosmały
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Carl-Hauptmann-Ksiega-Ducha-Gor/1582
Wielki Janja – Arnolda Ulitza (Aleksander lubinatłumaczenie i redakcja)
https://www.silesiaprogress.com/pl/p/Wielki-Janja-Arnold-Ulitz-oprawa-twarda/1574