Chrobŏki uczōm ślōnskich liter #6: Ô a Ō

Dzisio ô tym, jak pisać trza pisać, jak pokazuje sie kōnflikt miyndzy „Ô” a „Ō” – tam kaj i jedne, i druge by pasowało. Niy ma co medykować – trza wrażać „Ô„. Jakby fto potrzebowoł mieć to wyerklerowane, we prawidłach stoi tak:

Przyznaje się pierwszeństwo oznaczaniu labializacji na początku wyrazu (w nagłosie) przed oznaczaniem „o” pochylonego; wydaje się bowiem, że zwężenie artykulacji o w nagłosie następuje prawie wyłącznie przed spółgłoskami sonornymi, które także w polszczyźnie silnie wpływały na zwężenie artykulacji samogłosek, jest to więc sposób wymowy dość naturalnych w tych pozycjach u osób, które (nawet częściowo) opanowały sposób wymowy pochylonego „o” i jego bardzo wysoką frekwencję w śląszczyźnie.

(zdrzōdło)