Burgundijŏ
Burgundijŏ
Zielōno sam miyndzy gansipampkōma burgunckymi
a ausblickym na Metz-le-Comte
kaj blank starŏ kapela na kerhŏfie
ftore ganz gynau w gowie majōm
jako to piyrwy sam bōło
kaj to schlossy w kożdyj wsi jeszcze panŏczkōw mieli
ftorzi ich sam, tych ludzi regierowali.
Tam tyże stŏ zōmek,
ale po ônym ani kamiōna nie ôstało, yno mury ôbrōnne.
Zielōno sam blank, a co chwila mały pasek
przecinŏ mi landschaft i pozwŏlŏ docynić te słōńce,
ta muzika ftorŏ Hadrien grŏ bez ŏkno le châââteau ze zadku mie,
a Esther leży z leksza po lewyj i nie chce być szterowanŏ,
a jŏ kajś miyndzy ônymi choby geist
ftory ze swoim notizheftym a piōrym chce szkriftnōnć i prziczimać
tyn landschaftsbild, tyn genius loci, fest
ftory my wykreôwali se sami
we Burgundyje we lato tygo roku,
co ôdliczŏ dwa lata ôdkōnd se znōmy.
Sam yno kōniki polne, ćwiyrkaniy a szōm strōmōw
je choby gōwnym tōnym w podkładzie klawiyru
ftorego dźwiynk wylatuje z ôkna jak pyndzel
i maluje mi tyn ausblick chobych to znŏ ôd dŏwna,
choby mōj heimat, ale tōż wiam, że stōnd ech nie je
a yno kajniykaj nieftore elemynty mie do ôpy i ômy przikludzajōm,
do ich bauernhŏfu kaj jako bajtle my
lŏtali i se bawiyli i znali i poznŏwali,
co dzisiej już choby zapōmniane.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
Burgundijŏ, tyjś je choby platz blank dalyko w Ôjropie
kaj chobych nŏlepij mōg do kindheitu nazŏt przilyjź
i swoja identitejt ôzeznać
co szwankowała po verenderungach ônskich lŏt,
cojś nie tkniyntŏ technikom, yno takŏ rustikalnŏ,
co pomŏgoł mi lepij niż heimat
nazŏt rufnōnć mōj heimat modszych lŏt do erinnerungu,
yno że barzij dojrzały jako czōwiek, nie jako synek, a poleku jako chop
widza że na drodze do tego co mŏ zy mie świat mieć,
a kim jŏ tak richtich mōm być.
Droga niy je jeszcze fertich, ale durch dalij lyjź kaj indzij,
niykedy nazŏt, ale dziynki inkszojsi umiyć wejrzeć na znane inkszym blickym
i wejź abo zaprōpōnować cojś, kaj to se zdŏ za polepszynie.
Choby’ch na majōntku bōł w Szimiszowach,
abo na pałacu z Rojziyntowie,
abo na zōmku i parku w Szimiszowach, Kamiōnie, abo Stubendorfie
abo na spomnianym bauernhŏfie u ômy a ôpy
i inkszych w naszyj ôkolicy
niym zmiyniōło se wszysko na blank modern
a ludzie ô starym zapomniyjli abo zapomnieć chciejli.
Choby’ch w Dolnyj leżŏ,
abo do Czernożynia mie zawioło,
abo bez Poramba bych po leku gnŏ,
abo bez Klucze bych dolinowy ukłŏd
a hügle w Zimnyj Wōdce a Ujyźdźcu podziwiŏ,
choby’ch landschafty przi Rojziyntowie, Kalinowie
i ich ôdlygłe horizōnty z ausblickym na Anaberg miŏ przed sobōm
a wiela to jeszcze kans inkszych wsiōw a miastōw heimatu sam spotkŏ.
Tukej we Burgundyje.
