Bartodziej & Soika: Już za rok wybory

Uroczystości Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny to czas, który poświęcamy na odwiedziny cmentarzy, aby się pomodlić za Zmarłych bliskich i przyjaciół oraz zapalić na ich grobach znicze, będące symbolem żywej pamięci. Razem z rodziną i znajomymi wspominamy naszych przodków; kim byli i co im zawdzięczamy. A zawdzięczamy im wiele. Przede wszystkim rozwój cywilizacyjny naszej śląskiej ziemi. To oni kształtowali naszą tożsamość i nasze otoczenie. Nauczyli nas tolerancji dla ludzi z zewnątrz i szacunku do prawa i władzy oraz do pracy i pieniądza. Te wartości chcielibyśmy przekazać naszym dzieciom i wnukom, na przekór dzisiejszej władzy. Jej przekonanie o nieomylności, nieodpowiedzialność, nacjonalistyczne nadęcie, wrogość lub niechęć do innych narodów, szczególnie do Niemiec jest obca Ślązakom. Zastanawiamy się, jaką przyszłość może mieć Śląsk w Polsce, która zamierza wyjść z Unii i kontynuować odwieczne wojny z sąsiadami, kiedy każda przyszłość zaczyna się dziś.

Jest jak jest    

Każdy z nas ma prawo inaczej odbierać przeżywany czas, zwłaszcza w jego wymiarze społecznym i politycznym. Widzimy, że nasz jest gorszy od przeszłości i nieprzewidywalnie niebezpieczny. Rządząca partia od lat zajmuje się głównie utrzymaniem swojej władzy. Powierza stanowiska wyłącznie swoim ludziom, nie bacząc na ich kompetencje. W czasie światowego kryzysu energetycznego, polityką energetyczną w Polsce zajmują się humaniści. Kancelarią Premiera kieruje były ogrodnik, który wcześniej odszedł w atmosferze skandalu z funkcji marszałka sejmu, przy czym Premier twierdzi, że to jego autorski pomysł. Najdziwniejszą jednak postacią w polskim rządzie jest wywodzący się z Opola, wiceminister rolnictwa Janusz Kowalski. Tygodnik Kraków pisze o nim w artykule „Rolnik z nadania”, że jest najsłynniejszym wiceministrem w całej UE. Nie odróżnia konia od osła i nie widzi różnicy pomiędzy żytem, pszenicą, a owsem. Zamierza odzyskać UE dla narodów państw członkowskich, pokonać komunistów, lewactwo i lobby LGBT – wszystkich, którzy niszczą naszą cywilizację. Wieść gminna niesie, że awansował na faworyta samego Prezesa, dodaje Tygodnik. Jego asystentem był ślusarz – górnik, którego musiał się pozbyć po ujawnieniu afery, iż tworzył układ do przejęcia tysięcy hektarów państwowych gruntów w woj. opolskim. Z zażenowaniem obserwujemy występy w kolejnych miejscowościach zadowolonego z siebie Prezesa, głoszącego uniwersalną winę Tuska i narastające zagrożenie ze strony Niemiec. Widzimy żałosne żarty i infantylne reakcje licencjonowanej publiczności. Przeraża nas poziom i sposób zadawania Prezesowi pytań. Na szczęście poziom odpowiedzi przerywany rechotaniem jest kompatybilny. Starzy Ślązacy powiedzieliby, że pomału Prezesowi „rozum sie w kejza obrocou” Pozostaje pytanie, czy naprawdę będziemy musieli  jeszcze przez rok obserwować ten kosztowny i koszmarny cyrk polityczny. Polska jest pięknym krajem, ludzie w większości są wspaniali, ale pozostała niezbyt rozgarnięta część społeczeństwa i tępi politycy powodują, że żyje się nam coraz gorzej. Jest jak jest, jednak czy musimy się na to godzić?

I co dalej? 

Dalszŏ tajla artykułu niżyj

Sytuacja w kraju może się zmienić dopiero po kolejnych wyborach. Tytułem publikacji nawiązujemy do utworu Czerwonych Gitar – „Matura”. Parafraza tego utworu na potrzeby wyborcze mogłaby brzmieć tak: „Hej, za rok wybory (…) Już niedługo, coraz bliżej – za pół roku (…) Czas ucieka i wybory coraz bliżej (…) I co dalej?”. Kolejny raz maturę możemy zdawać po roku, ale na kolejny egzamin z dojrzałości obywatelskiej trzeba czekać cztery lata. Rozsądnego, dojrzałego politycznie społeczeństwa w demokratycznych krajach na to nie stać. PiS słabnie; drożyzna, inflacja, kłopoty z ogrzewaniem mieszkań, brak unijnych pieniędzy, wojna w Ukrainie, ogromne zadłużenie państwa – to wszystko ciąży na wizerunku pazernego i niekompetentnego pisowego rządu. Rządu najliczniejszego i najkosztowniejszego w historii III RP. Oficjalna narracja władzy głosi same sukcesy, od uzdrowienia Odry przez zaopatrzenie w węgiel po najlepszą sytuację ekonomiczną w Europie, o dogonieniu Japonii nie wspominając. My w te piękne opowieści nie wierzymy. Nie wierzymy też, że Prezes i Premier rozumieją wszystkie zagrożenia i potrafią skutecznie rządzić. Czują jednak, że ich czas się kończy, dlatego już próbowali Ustawą zagwarantować sobie pozostanie przy „Korycie”. Wiemy, że zwykle każdy rząd potrafi się sam wyżywić, jednak i my będziemy musieli sobie sami radzić w nadchodzącej przyszłości. Kiedyś prezydent Duda śpiewał na Tik Toku o ostrym cieniu mgły. Był to śpiew Proroka, bo mgła przed nami coraz gęstsza, a my nie wiemy co się za nią kryje. Już dawno przyszłość nie była tak niepewna w skali państwa i narodu jak obecnie. Przyszłoroczne wybory mogą, ale wcale nie muszą zmienić sposobu sprawowania władzy w Polsce. Opozycja może te wybory wygrać, ale nie ma powodów aby cieszyła się na wyrost. Jest bowiem niezdyscyplinowana, rozkapryszona, knuje przeciwko sobie i często przedkłada swój partyjny interes nad interesem narodu.

Brońmy Swego Opolskiego      

Jako Ślązacy i Mniejszość Niemiecka nie mamy żadnego interesu, aby w wyborach wspierać Zjednoczoną Prawicę. Nie akceptuje ona śląskości i nadal przyśpiesza asymilację MN. Po prawie całkowitej likwidacji języka niemieckiego w szkołach za sprawą opolskiego „Janusza”, przymierza się on do likwidacji podwójnego nazewnictwa na terenach zamieszkałych przez MN. On naprawdę robi wszystko, aby nas poróżnić z Polakami, a na to nie może być naszej zgody. Tylko razem możemy być silni i coś zdziałać, tak jak w 1998 roku razem obroniliśmy się przed likwidacją województwa. W przyszłym, wyborczym roku będziemy obchodzić 25 – lecie obrony Swego Opolskiego. Wtedy to pod hasłem Polacy, Ślązacy, Niemcy razem brońmy swego Opolskiego, udało się nam sprzeciwić rządowej inicjatywie likwidacji województwa. Był to z naszej strony pokaz kultury politycznej i determinacji w którym przodowali ówczesny wojewoda Ryszard Zembaczyński, przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Obrony Opolszczyzny Janusz Wójcik, śp. dr Danuta Berlińska i poseł Henryk Kroll. Przypomnieniem tamtych czasów jest dziś pomnik Andrzeja Czyczyły, który stoi przy Placu Wolności. Szczególnie jednak należy pamiętać o „Łańcuchu nadziei”, który 7. czerwca 1998 roku połączył krańce województwa. Był on uwieńczeniem naturalnego, kulturalnego i upartego dochodzenia swoich racji. Dzisiaj, kiedy PiS sieje nienawiść i dzieli Polaków oraz w cyniczny sposób atakuje UE i Niemców, nazywając ich faszystami i potomkami morderców, powinniśmy tu na Górnym Śląsku znowu zewrzeć szeregi przyzwoitych obywateli. Musimy wspomóc te partie opozycyjne, które chcą zmienić ten stan rzeczy i przywrócić praworządność oraz normalność w traktowaniu odwiecznych mieszkańców naszej wspólnej ziemi. Przywrócić ludziom nie tylko nadzieję, ale także wiarę i miłość, pamiętając przy tym, że najważniejsza jest miłość, bo tylko ona może przezwyciężyć wszechobecną pisową nienawiść i dzielenie ludzi na lepszych i gorszych. Dlatego też, prosimy liderów opolskich opozycyjnych partii i stowarzyszeń, w tym liderów MN, o zbudowanie z okazji nadchodzących wyborów, nowej regionalnej wspólnoty politycznej – nowego „Łańcucha nadziei”, który zapewni nam godniejszą i spokojniejszą przyszłość.

Gerhard Bartodziej                Bernhard Soika