Author: Eugeniusz Kosmała

Jedyn istny erbnōł na gyburstak papagaja.

Ô przigodach Jŏzla.

„Spaghetti, spaghetti, spaghetti, spaghetti, spaghetti.”

Przitrefiyło mi sie to wszyjsko, jakech jesce bakoł we werku.

Siedzioł taki jakisik jankorny i niy pochytany.

Wiycie, nŏjbarzij bodlawe sōm… zawdy baby.

Trefiōłech ci kejsik jednygo mojigo kamrata Acika ôd Majzlinyj…

„Sam sōm chopy, ftore majōm dobro robota i ku tymu przajōm dzieckōm…

– E, tam. Nic takigo sie niy stanyło, tela ino, co nasz Azor kipnōł, znacy zdech.

Ôjciec, a dyć rzyknijcie mi, co je lepszij dō mie: mōm sie ôżynić abo niy?