Aleksander Lubina: Sonet ze Wiyrchniygo Ślonska (3)
Sonet ze Wiyrchniygo Ślonska (3)
wyciepać hasie po cimie starka mo stracha,
kiej gruby zafrupiōne a werki zawarte,
kobiyty rzykajōm – chōpy echt łōżarte,
najduchy miast bala grać abo smyczyć dracha
kurwy i gańdzia mobilniōkiym szpickujōm,
po szkōle chōpcy ze zidlunga auta krojōm,
halba łōbalōm i cudzymu fest wjebiōm
dyć nie dadzōm sie przeca gorōlskim ciulōm.
co sie do pedzieć po naszymu przez sromoty:
niykierzy w zōcy majōm sranie w banie
radzi przezywajōm i berajōm gupōty
tela som wert co kożdo inkszǒ hołōta
żiwōbycie szwarniste a gryfne szkryflanie
za nic majōm jako tyż Ślonsk a ciyńżko robota
Aleksander Lubina – germanista, andragog – zdobył wykształcenie w Polsce, Niemczech i Szwajcarii. Jest publicystą, pisarzem, tłumaczem, autorem programów nauczania, poradników i śpiewnika – był nauczycielem akademickim, licealnym, gimnazjalnym i w szkołach podstawowych oraz doradcą i konsultantem nauczycieli.
