Aleksander Lubina: Adwentowe rzykanie #9
. . .
wyście sōm
wyście sōm Pōnbōczku
wyście sōm robotni bez cołki tydziyń
takŏ, takŏ wielŏ niespokopiōnŏ amajza
tako, tako wielŏ hroznucernŏ bina
kiej trza, a dyć trza zŏwdy
to poradzicie maglować
za biglŏsko chycić i biglować
hadrōm dylōwka powyciyrać
heklować i sztrikować tysz
kiej trza, to cołki świat szafniecie
kiej trza
niy gracŏcie sie
z grajfkōm
heblujecie i wiertŏcie,
kiej majster naumiōny
w tyj waszyj kurlawyj izbie
ize chamar
kiej trza, to świat szafniecie
kiej trza
we dziyń Wōsz
we dzień świynty
kiejście gōdni
chyćcie sie za galert
łōd Any starki waszyj
cołki bōnclōk spucujcie
potym amōlety eli karminadle ze trzi
łōd Lizki waszyj ciōtki
srōgi kōłōczek, jaki krepel, gryfnŏ babōwka
kiej trza, to świat szafniecie
kiej trza cōłki świat do nōs
do nōs stōnd
co radzi majōm
pszanie, wiara a nadzieja
co w zōcy majōm
gryfne, dōbre a prōwda
pszanie, wiara a nadzieja
abo ino tak na schwōl gōdajōm
Zdjyńcia: Katarzyna Jakóbik-Wocka i Aleksander Lubina
Górnoślązak/Oberschlesier, germanista, andragog, tłumacz przysięgły; edukator MEN, ekspert MEN, egzaminator MEN, doradca i konsultant oraz dyrektor w państwowych, samorządowych i prywatnych placówkach oświatowych; pracował w szkołach wyższych, średnich, w gimnazjach i w szkołach podstawowych.