Godka Klachuli 10.11.1920
Wachtyrz prezyntuje ślōnske artykuły ze starych cajtōngōw przepisane do alfabetu ślabikŏrzowego. Trzeba je rozumieć we kōntekście historycznym i niy przedstawiajōm ône ôpiniji ôd redakcyje.
Moji Złoci!
Coś tam Kocyndra pichło i przileciōł do mnie wrołz z Karlikym, tyn co to maluje, pierze szkubać. Nie wiym cy prziśli jyno tak do mnie na wysiady cy tez zkiż Getrudy. Jak my se tak siedziały wziōnł Kralik „blajsztyft”, namaluwoł nos i padoł, ize teroz juz nie byda stoć w „Kocyndrze” z koszyckym jyno inaczej. Toz widzicie jak teroz wyglōndōm i co robia.
Przedstawiōm wōm tez moje dwie nojlepsze kōmratki: Hanecka Nazdōłka z Zopłocio, bardzo cicho i statecno kobietka, ktōro sie tak jyno casym ludziōm ôdgryzie, i Pietryna Wargołka z Kōńca, ktōro zkiż tego, ize straśnie nie cierpi klachōw, przichodzi do mnie.
Dalszŏ tajla artykułu niżyj
W niedziela posłoł mōj Pietrek dziołcha po piwo do ôbiadu i po kwaterka ôstrego, bo padoł, że trza tako dobro wiadōmość ôbloć i sie z tego cieszyć, ize nasi tam w tej Rydze taki dobry pokōj zawarli z tymi bolszewikami. Dyć ta nasa Polska to teraz taki wielki i bogaty krōj, a jesce bydzie wiynkszy i bogatszy, jak my do Polski noleżeć bedziymy, e wszystke insze kraje, a nojbardziej ta zbankrocōno Germanio, sie mogōm przed niōm skryć.
We Wszystkich Świyntych był u Getrudy tyn jeji zolytnik ze Szōmbierk. No, dość nōm sie tak podoboł, bo jest widać statecny synek i umie se pogodać ze starsymi ludźmi. Jo myślał iz sie bydōm zgodzali, jakby sie pobrali, ale kaj tam jesce co ôd cego, bo ôna jest w śpiewie a ôn pōno jest jakimś wyższym u Sokołōw, a teraz sie ôba namowili do jakichś Jaskołek. Jak tu był u nos, to prziniōsł ze sobōm gitara dlo siebie tako wielko a dlo Getrudy tako mniejso, i brzynceli mi tu cały boży wiecōr ô wojynce, ô jakimś ułanie, co z kōnia spodł i jesce inkse jakeś polske śpiewki. Bardzo było ucieśnie, jyno że mi teroz Getruda po całym dniu brzyncy i śpiewo, azech jōm juz musiała trocha powrzesceć, żeby tez nie zapōmniała przi tym ô robocie. Jo jest bardzo ciekawo, cy ôni se tam ôba bydōm na tych gitarach brzynceć, jak sie pobierōm i bydōm mieli dzieci. Teraz to sie nawet ciesa, że majōm tako pożōndno zabawka, bo lepiej pobrzynceć na gitarach, jak sie smykać po nocach.
Łostudy kupa z tymi dzieckami. Dyć wōm padōm. Synek wstōmpił tam do jakichś sportowcōw, naprawiōł se w dōma z pacharziny i ze starych szmot tako kula i ôba z tym nojmłodszym kopiōm ta kula jedyn drugymu do gymby i wadzōm sie ô jakoś bramka. Niekedy to juz w izbie zaroz jak wstanōm, kopiōm w ta kula i tu kejś mi wszystke figurki z wertiko potrzaskali, i tak mnie to dopoliło, że ich ôbuch z tōm kulōm wyciepła na dwōr.
Do szkubanio pierzo przisła tez iedna moja kōmornica, ktoro wyjezdzo w świat i handluje masłym, gynsiami i rozmajitymi inkszymi towarami ze wsi. Teraz tez pora dni nie może jechać na wieś, bo ji sie zrobioł jakiś bōlok na nodze i bez to przisła pōmodz szkubać. Ta ôpowiadała, jak to jesce nasi ludzie w niektōrych „krysac”, naprzikłod kole Ôlesna i Kluczborka sōm ôbałamōncyni. Polske nazwiska majōm, po polskku godajōm, z polskej wsi i matki pochodzōm, sōm już wielcy, ale godajōm to, co jim nagodoł rechtōr abo jaki „Beamter” germański i wierzōm w to cygaństwo, jak my wierzili wtedy, kej nōm jesce śpik wisioł. Mie jich jest bardzo żol, bo taki miymiec to jim byle co nacygani, ôni mu wierzōm, a ôn jak ôdyńdzie, to sie wypluje i pōmyśli se, jacy to ci ludzie sōm głupcy. Kożdo liska swōj ôgōn chwoli a ôni chwolōm cudzy, germański. Jo jyno tyla padōm: Ôstatni to ptok, co do swojego gniosda paskudzi. Kedy tez to ci ludzie zmōndrzejōm i rozwozōm se w swojej głowie, cym ôni sōm.
Była tez tu chrzestno z Koszyńcina i nie mogła sie nałopowiadać, jaki to tam mieli wielki dziyń w przedłostatnio niedziela. Było tam pełno sokołōw i rozmajitego polskego państwa. Sokoli skokali i tak rozmajicie wydziwiali na łōnce, tak samo sokolice były bardzo wyzgerne, muzyka w takich „bergmańskich” myckach, grała prześlicnie i wszystko to śpiewało i godało tak pieknie po polsku, ize ludzie w Koszycinie gymby ôtwierali i nie mogli sie nadziwa, ize to Polocy tak sie mogōm pieknie bawić i tak pieknie śpiewać. Teraz pōno cały Koszyńcin chce sie ucyć śpiewek polskich i iść do sokołow.
Dostałach juz zaś trzi listki ôd chłopcōw, co chcōm przijś na zolyty do Getrudy, no ale jo myśla, ize sie nie ôdwożōm ôdbijać dziołchy tymu synkowi ze Szōmbierk, bo choć to jest bardzo dobry karlus, to jednak ô Getruda to by sie biōł na zabito. A potym jak tak po wszystkym widza, to by sie moja Getruda już ôd niego nie ôdciepła. Jesce mōm jedno zgorsynie. Toli mi tyn brzidki pies ôd szandary zagryzł kura. Ale mu jōm zaniesa, i niech jōm se tyn ślimok zezre i mi jōm zapłaci, kej nie dowo pozor na tego swojigo djobligo „Tyrpica” abo jak go tam przezywajōm.
Tōz do widzynio
Rōźla Pyscycka
